Łódź z Gokstad
Łódź z Gokstad – datowana na 2. połowę IX wieku[1] łódź, znaleziona w 1879 roku[2] przez mieszkańców Gokstad w gminie Sandefjord nad zatoką Oslofjorden w Norwegii podczas przekopywania kurhanu. W łodzi znajdowała się komora grobowa ze szczątkami wodza wikingów. Pochówek obrabowany był wcześniej z cennych przedmiotów, jednakże sama łódź zachowała się w bardzo dobrym stanie[1]. Aktualnie eksponowana jest w Muzeum Łodzi Wikingów w Oslo. Jest przykładem sneki, najmniejszego z wikińskich okrętów wojennych.
Łódź przeznaczona była do żeglugi dalekomorskiej[1][3]. Ma 23,1 m długości i mogła się zanurzać na głębokość 90 cm[3]. Wykonana z drewna dębowego, posiada poszycie zakładkowe[2]. Zbudowano ją bez użycia gwoździ, spojenia wykonano przy użyciu smrekowych korzeni, zaś szczeliny wypełniono kłębami zwierzęcej sierści i wełny[3]. Z każdej strony statku znajdowało się 16 otworów na wiosła oraz drewniana poręcz na której zawieszono 32 tarcze[2][3]. Zachowały się także maszt, reja oraz liny[4]. Pochowany mężczyzna był w sile wieku i był dobrze zbudowany[3]. Przy szczątkach znaleziono m.in.:
- sanie drewniane
- grę planszową z dębiny
- fragmenty tkanin przetykanych złotą nicią
- kości 12 koni, 8 psów, 2 jastrzębi oraz 2 pawi[2]
- trzy małe łódki klepkowe[1]
Wierna replika łodzi, nazwana „Viking”, przepłynęła Atlantyk z okazji Wystawy Światowej w Chicago w 1893 roku. Pilotowana przez Magnusa Andersena jednostka opuściła Norwegię w dniu 30 kwietnia i płynąc pod pełnym żaglem z prędkością 10 węzłów dotarła do brzegów Nowej Fundlandii 27 maja[3].
-
Łódź z Gokstad w Muzeum Łodzi Wikingów w Oslo -
Łódź z Gokstad, fotografia z 1880 r. -
Łódź z Gokstad – rekonstrukcja -
„Viking” na Wystawie Światowej w Chicago, 1893 r.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Lech Leciejewicz: Normanowie. Wodzisław Śląski: Wydawnictwo Templum, 2015, s. 89. ISBN 978-83-63651-12-1.
- ↑ a b c d The Gokstad finds. khm.uio.no. [dostęp 2015-08-09]. (ang.).
- ↑ a b c d e f Marian Adamus: Tajemnice sag i run. Wrocław: Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, 1970, s. 217-219.
- ↑ Paul G. Bahn: Archeologia - Przewodnik. Wyd. I. Warszawa: Wydawnictwo „Arkady” Sp. z o.o., 2006, s. 322. ISBN 83-213-4293-0.