Łuk odcinkowy
Łuk odcinkowy (segmentowy)[1] – łuk sklepienny, element konstrukcyjny w kształcie łuku wsparty na obu końcach na filarach. Stosowany w architekturze jako sklepienia, do przykrywania wszelkiego typu otworów, w budownictwie jako przęsła mostów, wiaduktów itp. Jego zadaniem jest przeniesienie na podpory boczne ciężaru własnego i dźwiganego[2]. Występuje w architekturze nowożytnej czasami w okresie baroku i rokoka.
Łuki odcinkowe należą do łuków obniżonych, strzałka łuku wynosi zwykle od 1/7 do 1/12 rozpiętości otworu, który zwieńcza łuk. Mury lub filary na których opiera się łuk, mają szerokość od 1/4 do 1/2 rozpiętości otworu.
Łuk odcinkowy (segmentowy) jest wycinkiem jednego koła, składa się z dwóch ramion, które rozdziela kliniec szczytowy - zwornik. Dolna płaszczyzna każdego ramienia zakryta w głębi muru, nosi nazwę nasady, powierzchnie boczne są zwane czołami, powierzchnia górna - grzbietem, dolna podłuczem. Naroże między grzbietem a pionową ścianą nazywa się pachą. Odległość mierzona w poziomie pomiędzy punktami podparcia nazywa się rozpiętością łuku a wysokość mierzona od linii łączącej podpory do najwyższego punktu na łuku nazywa się strzałką łuku.
Łuki o strzałce większej niż połowa rozpiętości łuku należą do grupy łuków podwyższonych.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- W.Koch; Style w architekturze arcydzieła budownictwa europejskiego od antyku po czasy współczesne; wyd. Świat Książki;, Warszawa; 1996r.; ISBN
- W.Szolginia; Architektura; wyd.Sigma NOT; Warszawa; 1992r.; ISBN 83-85001-89-1.
- J.Jasieńko, T.Łodygowski, P.Rapp ; Naprawa, konserwacja i wzmacnianie wybranych zabytkowych konstrukcji ceglanych, Wyd. Dolnośląskie Wydawnictwo Edukacyjne, Wrocław 2006 r.
- J.Romanowski; Nadproża - projektowanie i obliczenia; Wyd. Wacetob; Warszawa 2001r.;ISBN 83-7165-323-9