Śmiała Sześćdziesiątka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Śmiała Sześćdziesiątka (ang. Valiant Sixty) — grupa pierwszych działaczy oraz wędrownych kaznodziejów Religijnego Towarzystwa Przyjaciół (kwakrów). Pochodzili oni głównie z północnej Anglii i w XVII w. rozpowszechniali idee kwakierskie. Nazywano ich także Pierwszymi Głosicielami Prawdy (ang. First Publishers of Truth). W rzeczywistości było ich więcej niż sześćdziesięcioro.

Niektórzy ważni członkowie[edytuj | edytuj kod]

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Ci kwakierscy misjonarze stanowili wyjątek w swoich czasach. Kaznodziejstwem zajmowali się niemal wyłącznie dobrze wykształceni, wyświęceni bądź ordynowani duchowni, podczas gdy większość członków Śmiałej Sześćdziesiątki była prostymi rolnikami oraz handlarzami, a kilku z nich kobietami. Ponieważ Śmiała Sześćdziesiątka pochodziła z północnej części Anglii, uważano ich za zacofanych. Z powodu swojego sprzeciwu wobec ówczesnej struktury kościelnej w Anglii wielu z nich skazanych zostało na więzienie lub kary cielesne albo jedno i drugie. Kiedy zakazano praktyk kwakierskich, ich działalność stała się bezprawna, dlatego też uznana być może za wczesny przejaw obywatelskiego nieposłuszeństwa.

Członkowie Śmiałej Sześćdziesiątki podróżowali nie tylko po Anglii, lecz również po pozostałych częściach Wielkiej Brytanii, po Europie i po Ameryce Północnej. Jedna z nich, M. Fisher, zawędrowała nawet do Imperium Osmańskiego, gdzie odbyła z sułtanem Mehmedem IV rozmowę na temat swych przekonań religijnych.

Lista członków[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Taylor E.E., The Valiant Sixty, London 1951.
  • Vipont E., George Fox and the Valiant Sixty, London 1975.