Świątynia Apollina na Palatynie
 Miejsce, w którym stała świątynia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Ukończenie budowy | |
| Zniszczono | |
Położenie na mapie Rzymu  | |
Położenie na mapie Włoch  | |
Położenie na mapie Lacjum  | |
 41°53′19,8″N 12°29′08,5″E/41,888833 12,485694
| |
Świątynia Apollina na Palatynie – świątynia poświęcona bogu Apollinowi, stojąca w starożytności w południowo-zachodniej części rzymskiego Palatynu[1].
Świątynia została wzniesiona przez Oktawiana jako wypełnienie ślubu, który przyszły cesarz złożył bogu w 36 roku p.n.e., podczas walk z Sekstusem Pompejuszem[1][2]. Zbudowano ją w uznanym za święte miejscu, w które wcześniej uderzył piorun[2]. Oficjalne poświęcenie nowej świątyni odbyło się w dniu 9 października 28 roku p.n.e.[2]
Świątynia znajdowała się w świętym okręgu zwanym Area Apollinis[2], o wymiarach 30×70 m[1], otoczonym portykiem pomiędzy kolumnami którego umieszczono posągi 50 Danaid[2]. W portyku mieściła się biblioteka, podzielona na część grecką i łacińską[2]. Sama świątynia, wzniesiona z pochodzącego z miejscowości Luna marmuru[1][2], miała wymiary 25×35 m[1]. Fasada frontowa, wspierająca się na sześciu kolumnach o wysokości ok. 14 metrów[1], ozdobiona była płaskorzeźbami wykonanymi przez Bupalosa i Atenisa i zwieńczona słoneczną kwadrygą[2]. Drzwi wejściowe, wykonane z kości słoniowej, zdobiły reliefy przedstawiające klęskę Galatów pod Delfami oraz śmierć Niobidów[2]. Wewnątrz świątyni stały trzy posągi: Apollina dłuta Skopasa, Artemidy dłuta Timoteosa i Latony dłuta Kefisodotosa Młodszego[1][2]. W bazie posągu Apollina znajdował się schowek, gdzie umieszczona była złota skrzynia, w której przechowywano Księgi sybillińskie[1].
18 marca 363 roku świątynia spłonęła w pożarze[2].