Świnia bojowa

Świnia bojowa – praktyka polegająca na wykorzystywaniu świń w historycznych wojnach jako zwierząt bitewnych, głównie jako środek zaradczy przeciwko słoniom bojowym.

W I wieku p.n.e. rzymski poeta i filozof Lukrecjusz zauważył, że ludzie mogli próbować wypuszczać na wroga lwy lub dziki, ale z katastrofalnymi skutkami. W 272 roku p.n.e. odnotowano, że Rzymianie używali dzików w walce ze słoniami bojowymi Tarentu w czasie wojny pyrryjskiej.

Z legendarnego przekazu zawartego w Romansie o Aleksandrze Pseudo-Kallistenesa wynika, że Aleksander Macedoński dowiedział się o tym sposobie walki przeciwko słoniom bojowym od indyjskiego władcy Porosa, który po klęsce nad Hydaspesem w 326 p.n.e. stał się jego sojusznikiem. Próba z wypuszczeniem kwiczących świń pędzonych dźwiękiem trąbek na stado zbliżających się do obozu dzikich słoni, zakończyła się powodzeniem. Również rzymski erudyta Pliniusz Starszy stwierdził, że „słonie boją się najmniejszego kwiku świni”.

Kolejne potwierdzenie zawarte u Eliana (De natura animalium I, 38) mówi, że sposób ten wykorzystywali Rzymianie podczas wojny toczonej w latach 280-275 p.n.e. z królem Epiru Pyrrusem, gdy na jego ocalałych 12 słoni wypuścili na postrach oprócz kwiczących świń także stado baranów.

Bizantyjski historyk Prokopiusz z Cezarei w Historii wojen odnotował, że obrońcy Edessy zawiesili kwiczącą świnię na murach, aby odstraszyć pojedynczego słonia bojowego władcy Persji Chosrowa Anoszirwana w VI w.n.e.

Historyczne relacje o płonących świniach zostały zapisane przez rzymskich autorów Poliajnosa i Eliana. Obaj opisywali, jak oblężenie Megary przez króla Macedonii Antygona II Gonatasa w 266 roku p.n.e. zostało przerwane, gdy Megarejczycy oblali niektóre świnie olejem lub smołą, podpalili je i popędzili w kierunku słoni bojowych wroga. Słonie uciekały ze strachu przed płonącymi, kwiczącymi świniami, często tratując własnych żołnierzy na śmierć. Według relacji, król Antygon kazał swoim kornakom trzymać świnie wśród słoni, aby przyzwyczaić zwierzęta do świń, a utrwalono to na brązowej monecie italskiej z jego czasów, która przedstawiała słonia z jednej strony i świnię z drugiej.