100 Dywizja Strzelców (III Rzesza)
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
17 kwietnia 1943 |
| Rozformowanie |
kwiecień 1945 |
| Działania zbrojne | |
| II wojna światowa | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych |
wojska lądowe |
| Rodzaj wojsk |
piechota |
| Podległość |
OKH |
| Skład |
patrz tekst |
100 Dywizja Strzelców (niem. 100. Jäger-Division) – jedna z niemieckich dywizji strzelców. Utworzona została 17 kwietnia 1943 r. w zastępstwie zniszczonej pod Stalingradem 100 Lekkiej Dywizji Piechoty (100. Leichte Infanterie-Division).
Dowódcy[edytuj | edytuj kod]
- Generalleutnant Willibald Utz, od 25 kwietnia 1943,
- Oberst Hans Kreppel, od 1 stycznia 1944,
- Generalmajor Otto Schury, od 9 lutego 1945[1].
Skład[edytuj | edytuj kod]
- 54. pułk strzelców
- 227. pułk strzelców
- 83. pułk artylerii
- 100. batalion inżynieryjny
- 100. batalion rozpoznawczy
- 100. batalion niszczycieli czołgów
- 100. batalion łączności
- 100. batalion zapasowy
- 100. dywizyjne oddziały zaopatrzeniowe
Szlak bojowy[edytuj | edytuj kod]
Od marca 1944 r. dywizja była aktywna na południowym odcinku frontu wschodniego w ramach 1 Armii Pancernej. Walczyła m.in. o Tarnopol i Brody. Następnie brała udział w odwrocie z Karpat, oraz walkach obronnych na terenie południowej Polski, poddała się w maju 1945 r.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Mitcham jr. 2010 ↓, s. 244-245.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Samuel W. Mitcham jr.: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Dywizje strzeleckie i lekkie. Ordre de Bataille. Warszawa: Belona S.A., 2010. ISBN 978-83-11-11655-9.