11 Armia Obrony Powietrznej (ZSRR)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
11 Armia Obrony Powietrznej
Historia
Państwo

 ZSRR
 Rosja

Organizacja
Dyslokacja

Chabarowsk

Rodzaj sił zbrojnych

Wojska Obrony Powietrznej

11 Armia Obrony Powietrznejzwiązek operacyjny Sił Zbrojnych ZSRR.

Zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]

W wyniku kolejnych reorganizacji przeformowana w 11 Armię Lotniczą i Obrony Powietrznej Federacji Rosyjskiej. Nowy związek operacyjny skupiał jednostki lotnicze i siły lądowej obrony powietrznej dyslokowane w rejonie Dalekowschodniego Okręgu Wojskowego. W 2010 posiadała 97 bombowców Su-24, 60 samolotów szturmowych Su-25, 26 myśliwców przechwytujących MiG-31, 131 myśliwców Su-27, 51 samolotów zwiadowczych Su-24MR[1].

Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]

W latach 1991–1992[2]

korpusy i dywizje OP

lotnictwo myśliwskie OP

  • 22 pułk lotnictwa myśliwskiego – Artiom
  • 47 pułk lotnictwa myśliwskiego – Złota Dolina
  • 60 pułk lotnictwa myśliwskiego – Dzemgi
  • 301 pułk lotnictwa myśliwskiego – Chabarowsk
  • 308 pułk lotnictwa myśliwskiego – Sowiecka Gawana
  • 365 pułk lotnictwa myśliwskiego – Dolińsk
  • 865 pułk lotnictwa myśliwskiego – Kamczatka
W 2010[1]
  • dowództwo – Chabarowsk
  • 23 Korpus Obrony Powietrznej
  • 25 Dywizja Obrony Powietrznej
  • 303 Mieszana Dywizja Lotnicza

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Grabowski 2011 ↓, s. 137.
  2. Depczyński 2015 ↓, s. 346.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Marek Depczyński: Rosyjskie siły zbrojne: od Milutina do Putina. Warszawa: Bellona SA, 2015. ISBN 978-83-11-13505-5.
  • Tomasz Grabowski: Rosyjska siła. Siły Zbrojne i główne problemy polityki obronnej Federacji Rosyjskiej w latach 1991-2010. Częstochowa: Instytut Geopolityki, 2011. ISBN 978-83-61294-52-8.