2 Dywizjon Taborów
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1921 |
| Rozformowanie |
1939 |
| Tradycje | |
| Rodowód |
2 szwadron zapasowy taborów |
| Kontynuacja |
2 szwadron taborów |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
2 Dywizjon Taborów – oddział taborów Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej.
W okresie swojego istnienia jednostka przechodziła kilkakrotnie reorganizację. W 1923 dywizjon stacjonował w Lublinie, a w 1939 kadra 2 dywizjonu taborów stacjonowała w Tomaszowie.
Forowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]
W 1923 dywizjon podlegał Dowództwu Okręgu Korpusu Nr II i stacjonował w Lublinie[1]. Dowódca dywizjonu pełnił jednocześnie funkcję szefa taborów Okręgu Korpusu Nr II[2].
1 października 1925, w związku z reorganizacją wojsk taborowych, dywizjon został przeformowany w 2 szwadron taborów. Jednocześnie zostało utworzone Szefostwo Taborów Dowództwa Okręgu Korpusu Nr II[3][4]. W lipcu 1926, „w związku z redukcją stanów liczebnych formacji taborowych (rozkaz MSWojsk. Oddz. I Szt. Gen. L. 2579/org. i rozporządzenie wykonawcze Dep. II L. 1600/tab. tjn.)” szwadron został skadrowany[5][6][a].
12 września 1930 roku została wydana „Organizacja taborów na stopie pokojowej. Przepisy służbowe”, a 18 września 1930 roku został wydany rozkaz o wprowadzeniu w życie organizacji formacji taborowych. 2 szwadron taborów został przeformowany w kadrę 2 dywizjonu taborów[6].
W 1939 kadra 2 dywizjonu taborów stacjonowała w Tomaszowie Lubelskim[8].
Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]
Organizacja dywizjonu w 1923[1]
- dowództwo dywizjonu
- cztery lub pięć szwadronów taborowych[b]
- skład i warsztat taborowy
- kadra szwadronu zapasowego
- kadra Okręgowego Szpitala Koni nr II w Lublinie[9]
- kolumny przewozowe
Obsada personalna[edytuj | edytuj kod]
- Dowódcy dywizjonu/komendanci kadry
- płk tab. Edward Terlecki (1921 – 1 XI 1923 → Rezerwa Oficerów Sztabowych DOK II[10])
- mjr / ppłk tab. Wincenty Kluska (1 XI 1923[11][12] – 1 X 1925 → szef Szefostwa Taborów DOK II[13])
- mjr tab. Karol Wollen (1 X 1925[13] – VI 1927 → referent w Dep. Art. MSWojsk.[14])
- kpt. tab. Leon Staniek (p.o. VI 1927[15] – III 1928 → dowódca 7 szw. tab.[16])
- mjr tab. Stanisław Olgierd Królikowski (III 1928[17][18] – 1 IV 1929 → kierownik referatu taborów w Szefostwie Intendentury i Taborów OK II[19])
- kpt. tab. Władysław Grzesik (VI[20] – X 1930[7])
- mjr tab. Stanisław Olgierd Królikowski (X 1930[7] – IX 1933 → zastępca dowódcy 5 dtab[21])
- rtm. / mjr tab. Marian Czerkawski (IX 1933[21] – ? → dowódca 10 dtab)
- mjr Antoni Sadliński (był III 1939)
- Zastępcy dowódcy dywizjonu
- mjr tab. Jan Nowakowski (IX 1922[22] – 1924[23])
- mjr tab. Franciszek Mazaraki (V 1924[24][25][12] – 1 X 1925 → dowódca 5 szw. tab.[26])
- kpt. tab. Jan Pawlicki (1 X 1925[26] – VI 1927 → kwatermistrz 1 szw. tab.[14])
- kpt. tab. Stanisław Olgierd Królikowski (VI 1927[27] – III 1928 → dowódca szwadronu)
- kpt. tab. Zygmunt Leon Stróżyna (od IV 1928[28])
- komendant kadry – mjr Sadliński Antoni
- oficer mobilizacyjny – kpt. Morawski Mieczysław Tadeusz
- oficer administracyjno-materiałowy – kpt. Sakewicz Jan
Żołnierze dywizjonu – ofiary zbrodni katyńskiej[edytuj | edytuj kod]
Biogramy zamordowanych znajdują się na stronie internetowej Muzeum Katyńskiego[31]
| Nazwisko i imię | stopień | zawód | miejsce pracy przed mobilizacją | zamordowany |
|---|---|---|---|---|
| Jamiołkowski Bronisław[32] | porucznik rezerwy | urzędnik | pracował w Warszawie | Katyń |
| Łuniewski Ludomir[33] | porucznik rezerwy | inżynier rolnik | majątek w Wieniawie | Katyń |
| Ogrodziński Stanisław[34] | podporucznik rezerwy | Katyń | ||
| Pruszyński Łukasz | podporucznik rezerwy | leśniczy | Katyń | |
| Salcewicz Jan[35] | kapitan | żołnierz zawodowy | Katyń | |
| Karwowski Józef Tadeusz | podporucznik rezerwy | Inspekcja Pracy Gniezno | Charków | |
| Kołodziej Władysław | podporucznik rezerwy | handlowiec | Charków |
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ W styczniu 1931 roku, ogłaszając zmiany personalne przeprowadzone w październiku 1930 roku, posługiwano się nazwą „b. 2 sk. szw. tab.”, czyli były 2 skadrowany szwadron taborów[7]
- ↑ Spośród dziesięciu dywizjonów połowa miała w swoim składzie pięć szwadronów, a pozostałe, w tym 4 dtab – cztery szwadrony[2]
- ↑ Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[30].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Almanach oficerski 1923 ↓, s. 73.
- ↑ a b Jarno 2001 ↓, s. 199.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 109 z 21 października 1925 roku, s. 586-587.
- ↑ Jarno 2001 ↓, s. 199 wg autora nowa organizacja taborów została wprowadzona 1 listopada 1925 roku.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 29 z 26 lipca 1926 roku, s. 230-231.
- ↑ a b Jarno 2001 ↓, s. 200.
- ↑ a b c Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 19.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 831.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1381-1382.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 73 z 21 listopada 1923 roku, s. 679.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 73 z 21 listopada 1923 roku, s. 677.
- ↑ a b Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 939.
- ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 109 z 21 października 1925 roku, s. 586.
- ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 11 czerwca 1927 roku, s. 166.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 11 czerwca 1927 roku, s. 164.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 21 marca 1928 roku, s. 89.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 21 marca 1928 roku, s. 88.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 515.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 27 kwietnia 1929 roku, s. 124.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 18 czerwca 1930 roku, s. 212.
- ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 28 września 1933 roku, s. 202.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 30 z 2 września 1922 roku, s. 655.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 119 z 7 listopada 1924 roku, s. 666, odkomenderowany do Komendy Uzupełnień Koni Nr 4 w Lublinie na stanowisko komendanta.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 49 z 16 maja 1924 roku, s. 281.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 119 z 7 listopada 1924 roku, s. 662, został zatwierdzony na stanowisku zastępcy dowódcy dywizjonu.
- ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 109 z 21 października 1925 roku, s. 585-586.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 11 czerwca 1927 roku, s. 163.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 150.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 831.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VI.
- ↑ Księgi Cmentarne – biogramy oficerów.
- ↑ Księgi Cmentarne – wpis 1297.
- ↑ Księgi Cmentarne – wpis 2158.
- ↑ Księgi Cmentarne – wpis 2611.
- ↑ Księgi Cmentarne – wpis 3249.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-08-18].
- Karol Firich, Stanisław Krzysik, Tadeusz Kutrzeba, Stanisław Müller, Józef Wiatr: Almanach oficerski na rok 1923/24. T. 2/III. Warszawa: Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, 1923.
- Witold Jarno: Okręg Korpusu Wojska Polskiego nr IV Łódź 1918-1939. Łódź: Wydawnictwo „Ibidem”, 2001. ISBN 83-88679-10-4.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.