7 Dywizjon Taborów
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1921 |
| Rozformowanie |
1939 |
| Tradycje | |
| Kontynuacja |
7 szwadron taborów |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
7 Dywizjon Taborów – oddział taborów Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej.
W okresie swojego istnienia jednostka przechodziła kilkakrotnie reorganizację. W 1923 dywizjon stacjonował w Poznaniu, a w 1939 kadra 7 dywizjonu taborów stacjonowała w Koninie.
Forowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]
W 1923 dywizjon podlegał Dowództwu Okręgu Korpusu Nr VII i stacjonował w Poznaniu[1]. Dowódca dywizjonu pełnił jednocześnie funkcję szefa taborów Okręgu Korpusu Nr VII[2].
1 października 1925, w związku z reorganizacją wojsk taborowych, dywizjon został przeformowany w 7 szwadron taborów. Jednocześnie zostało utworzone Szefostwo Taborów Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VII[3][4]. W lipcu 1926, „w związku z redukcją stanów liczebnych formacji taborowych (rozkaz MSWojsk. Oddz. I Szt. Gen. L. 2579/org. i rozporządzenie wykonawcze Dep. II L. 1600/tab. tjn.)” szwadron został skadrowany[5][6][a].
12 września 1930 roku została wydana „Organizacja taborów na stopie pokojowej. Przepisy służbowe”, a 18 września 1930 roku został wydany rozkaz o wprowadzeniu w życie organizacji formacji taborowych. 7 szwadron taborów został przeformowany w kadrę 7 dywizjonu taborów[6].
W 1939 kadra 7 dywizjonu taborów stacjonowała w Koninie[7].
Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]
Organizacja dywizjonu w 1923[1]
- dowództwo dywizjonu
- cztery lub pięć szwadronów taborowych[b]
- skład i warsztat taborowy
- kadra szwadronu zapasowego
- kadra Okręgowego Szpitala Koni nr VII w Poznaniu[8]
- kolumny przewozowe
Obsada personalna[edytuj | edytuj kod]
- Dowódcy dywizjonu i szwadronu oraz komendanci kadry
- mjr tab. Jerzy Chrzanowski (IX 1922[9][10][11] – VII 1926 → szef Szefostwa Taborów DOK VII[12])
- mjr tab. Józef II Brzeski (od VII 1926[12])
- rtm. tab. Leon Staniek (III 1928[13][14] – IV 1929 → kierownik referatu taborów w Szefostwie Intendentury i Taborów OK VII[15])
- kpt. tab. Jan Mach (VI[16] – X 1930[17])
- rtm. tab. Leon Staniek (X 1930[17][18] – VIII 1932 → instruktor-wykładowca w 5 dtab[19])
- rtm. / mjr tab. Jan Mach (od VIII 1932[20])
- mjr Zygmunt Leon Stróżyna (był III 1939)
- Zastępcy dowódcy dywizjonu
- mjr tab. Jerzy Chrzanowski (do IX 1922 → p.o. dowódcy dyonu[21])
- kpt. tab. Tadeusz Kołaczyński (p.o. 1923[9] – 1924[10] → Szefostwo Taborów DOK VII)
- Komendanci Kadry Szwadronu Zapasowego
- Kwatermistrzowie szwadronu
- mjr tab. Józef II Brzeski (1 X 1925 – VII 1926 → dowódca szwadronu)
- kpt. tab. Jan Mach (VII 1926[12][14] – 1 IV 1929 → kierownik referatu w Departamencie Intendentury MSWojsk[15])
- rtm. tab. Stefan Suchorzewski (1 IV[15] – †11 IX 1929 Poznań[22])
- komendant kadry – mjr Zygmunt Leon Stróżyna
- oficer mobilizacyjny – kpt. Cezary Seweryn Pągowski
- oficer administracyjno-materiałowy – vacat
Żołnierze dywizjonu – ofiary zbrodni katyńskiej[edytuj | edytuj kod]
Biogramy zamordowanych znajdują się na stronie internetowej Muzeum Katyńskiego[25]
| Nazwisko i imię | stopień | zawód | miejsce pracy przed mobilizacją | zamordowany |
|---|---|---|---|---|
| Pończa Jan | porucznik rezerwy | Katyń | ||
| Rudnicki Zygmunt[26] | podporucznik rezerwy | prawnik | Katyń | |
| Lebedyński Franciszek | porucznik | artysta malarz | Charków |
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ W styczniu 1931 roku, ogłaszając zmiany personalne przeprowadzone w październiku 1930 roku, posługiwano się nazwą „b. 7 sk. szw. tab.”, czyli były 7 skadrowany szwadron taborów
- ↑ Spośród dziesięciu dywizjonów połowa miała w swoim składzie pięć szwadronów, a pozostałe, w tym 4 dtab – cztery szwadrony[2]
- ↑ Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[24].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Almanach oficerski 1923 ↓, s. 73.
- ↑ a b Jarno 2001 ↓, s. 199.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 109 z 21 października 1925 roku, s. 586-587.
- ↑ Jarno 2001 ↓, s. 199 wg autora nowa organizacja taborów została wprowadzona 1 listopada 1925 roku.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 29 z 26 lipca 1926 roku, s. 230-231.
- ↑ a b Jarno 2001 ↓, s. 200.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 832.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1391-1392.
- ↑ a b c Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1034.
- ↑ a b c Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 944.
- ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 109 z 21 października 1925 roku, s. 587.
- ↑ a b c Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 29 z 26 lipca 1926 roku, s. 231.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 21 marca 1928 roku, s. 89.
- ↑ a b Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 516.
- ↑ a b c Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 27 kwietnia 1929 roku, s. 124.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 18 czerwca 1930 roku, s. 212.
- ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 20.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 788.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 426.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 410.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 30 z 2 września 1922 roku, s. 655.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 412.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 832.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VI.
- ↑ Księgi Cmentarne – biogramy oficerów.
- ↑ Księgi Cmentarne – wpis 3184.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-08-18].
- Karol Firich, Stanisław Krzysik, Tadeusz Kutrzeba, Stanisław Müller, Józef Wiatr: Almanach oficerski na rok 1923/24. T. 2/III. Warszawa: Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, 1923.
- Witold Jarno: Okręg Korpusu Wojska Polskiego nr IV Łódź 1918-1939. Łódź: Wydawnictwo „Ibidem”, 2001. ISBN 83-88679-10-4.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.