35 Dywizjon Artylerii Samobieżnej
 Oznaka rozpoznawcza | |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1966[1] |
| Rozformowanie |
1976 |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
mjr dypl. Izydor Hachulski |
| Działania zbrojne | |
| Operacja Dunaj | |
| Organizacja | |
| Numer | |
| Dyslokacja |
Kraków Rakowice |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
| Skład |
Ftat 2/287[3] |
35 Dywizjon Artylerii Samobieżnej (35 das) – pododdział artylerii samobieżnej wojsk powietrznodesantowych Sił Zbrojnych PRL.
Dywizjon został sformowany w 1966 roku w Krakowie-Rakowicach, w składzie 6 Pomorskiej Dywizji Powietrznodesantowej. W końcu 1976 roku jednostka została rozwiązana.
Celem wzmocnienia 6 PDPD podczas ćwiczeń „Burza Październikowa”, z inicjatywy ówczesnego ministra obrony narodowej, marszałka Polski Mariana Spychalskiego, „wypożyczono” dywizjon ASU-85 z 7 Gwardyjskiej Dywizji Powietrznodesantowej z Kowna na Litwie. Obsługa wypożyczonych pojazdów została ubrana w polskie mundury[4].
Po raz pierwszy oficjalnie, dywizjon ASU-85 zaprezentował się na defiladzie z okazji 1000-lecia państwa polskiego 22 VII 1966 r.
Dywizjon brał udział w ćwiczeniach: „Burza Październikowa”, „Odra – Nysa 69”, „Braterstwo Broni” w 1970 r. oraz w interwencji w Czechosłowacji.
Dowódcy dywizjonu[edytuj | edytuj kod]
- ppłk dypl. Izydor Hachulski
- ppłk Romuald Więcko
- ppłk Ignacy Nejman
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Zarządzenie szefa Sztabu Generalnego nr 059/org z 3 V 1966 i dowódcy WOW Nr 056/org z dn. 4 VI 1966.
- ↑ Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Oleśnicy
- ↑ O stanie osobowym 220 wojskowych i 4 pracowników cywilnych.
- ↑ Hubert Królikowski: 6 Pomorska Dywizja... s. 65.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Hubert Marcin Królikowski: 6 Pomorska Dywizja Powietrznodesantowa. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 1997. ISBN 83-87103-19-5.
| Skład |
|
|---|
