Mokrzyca Kitaibela

Mokrzyca Kitaibela
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Klad	rośliny naczyniowe
Klad	rośliny nasienne
Klasa	okrytonasienne
Rząd	goździkowce
Rodzina	goździkowate
Rodzaj	mokrzyca
Gatunek	Minuartia laricifolia
Podgatunek	mokrzyca Kitaibela
	Nazwa systematyczna
	{{{nazwa łacińska}}} (Nyman) Mattf.; Repert. Spec. Nov. Regni Veg. Beih. 15: 190 1922
	[[wikispecies:{{{wikispecies}}}\|Systematyka w Wikispecies]]
	Multimedia w Wikimedia Commons

Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 16 maj 2019, była oparta na tej wersji.

Mokrzyca Kitaibela, mokrzyca modrzewiolistna^[3] (Minuartia laricifolia subsp.kitaibelii (Nyman) Mattf.) – podgatunek mokrzycy Minuartia laricifolia^[1], w polskich opracowaniach traktowany jako odrębny gatunek – Minuartia kitaibelii (Nyman) Pawł.)^[3]. Występuje w Karpatach oraz wschodniej części Alp. W Polsce występuje w Tatrach i Pieninach^[4].

Morfologia

Pokrój: Roślina luźnokępkowa, osiągająca wysokość do 20 cm. Tworzy 2 rodzaje pędów: rozesłane płożące się pędy płonne oraz podnoszące się łodygi kwiatowe^[4].
Liście: Ulistnienie nakrzyżległe, liście równowąskie i nieco odgięte^[4].
Łodyga: Płożąca się lub podnosząca, szorstko owłosiona, nierozgałęziona^[4].
Kwiaty: Wyrastają pojedynczo, lub po kilka na szczycie łodygi. Szypułki kwiatowe krótko owłosione i bez gruczołów. Kwiaty mają 5 białych, całobrzegich płatków korony o długości 9–12 mm. Kielich walcowaty, o tępych działkach dużo krótszych od płatków korony. Wewnątrz korony 1 słupek z 3 szyjkami, i 10 pręcików^[5].
Owoc: Pękająca 3 klapami torebka. Zawiera ok. 30 nasion posiadających grzebień dużych brodawek na brzegu^[5].

Biologia i ekologia

Rozwój: Bylina, hemikryptofit. Kwitnie od czerwca do sierpnia.
Siedlisko: Występuje wyłącznie na wapiennym podłożu: na skałach, piargach, murawach naskalnych i żwirowiskach rzecznych, głównie w reglu dolnym i górnym, ale z rzadka spotkać ją można również w piętrze kosodrzewiny^[4].

Zobacz też: Flora Tatr.

Przypisy

↑ ^a ^b The Plant List. [dostęp 2017-01-11].
↑ Stevens P.F.: Caryophyllales. Angiosperm Phylogeny Website, 2001–. [dostęp 2009-10-07]. (ang.).
↑ ^a ^b Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa, Adam Zając, Maria Zając: Flowering plants and pteridophytes of Poland. A checklist. Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. Instytut Botaniki PAN im. Władysława Szafera w Krakowie, 2002. ISBN 83-85444-83-1.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Kwiaty Tatr. Przewodnik kieszonkowy. Warszawa: Multico Oficyna Wyd., 2003. ISBN 83-7073-385-9.
↑ ^a ^b Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.

[tpl-1] The Plant List. [dostęp 2017-01-11].

[apweb-2] Stevens P.F.: Caryophyllales. Angiosperm Phylogeny Website, 2001–. [dostęp 2009-10-07]. (ang.).

[checklist2002-3] Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa, Adam Zając, Maria Zając: Flowering plants and pteridophytes of Poland. A checklist. Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. Instytut Botaniki PAN im. Władysława Szafera w Krakowie, 2002. ISBN 83-85444-83-1.

[mirek-4] Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Kwiaty Tatr. Przewodnik kieszonkowy. Warszawa: Multico Oficyna Wyd., 2003. ISBN 83-7073-385-9.

[szafer-5] Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.

[1]

[3]

[4]

[5]