Aethomyias
| Aethomyias | |||
| Sharpe, 1879[1] | |||
_-_Acanthizidae_-_bird_skin_specimen.jpeg) Przedstawiciel rodzaju – solnik jasnodzioby (A. spilodera), okaz z Muzeum Historii Naturalnej w Lejdzie | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj |
Aethomyias | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Entomophila? spilodera G.R. Gray, 1859. | |||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Gatunki | |||
| |||
Aethomyias – rodzaj ptaków z podrodziny buszówek (Acanthizinae) w obrębie rodziny buszówkowatych (Acanthizidae).
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Rodzaj obejmuje gatunki występujące na Nowej Gwinei i kilku sąsiednich wyspach[4].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała 9–13 cm[5].
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Etymologia[edytuj | edytuj kod]
- Aethomyias: gr. αηθης aēthēs „niezwykły, dziwny”, od negatywnego przedrostka α- a-; ηθος ēthos „zwyczaj, postać”; nowołac. myias „muchołówka”, od gr. μυια muia, μυιας muias „mucha”; πιαζω piazō „chwytać”[6].
- Microlestes: gr. μικρος mikros „mały”; λῃστης lēistēs „złodziej”, od λῃστευω lēisteuō „kraść”[7]. Gatunek typowy: Microlestes arfakianus A.B. Meyer, 1884.
- Arfakornis: góry Arfak, Nowa Gwinea; gr. ορνις ornis, ορνιθος ornithos „ptak”[8].
Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]
Do rodzaju należą następujące gatunki[9]:
- Aethomyias nigrorufus (Salvadori, 1894) – solnik rdzawobrzuchy
- Aethomyias spilodera (G.R. Gray, 1859) – solnik jasnodzioby
- Aethomyias rufescens (Salvadori, 1876) – solnik czarnosterny
- Aethomyias perspicillatus (Salvadori, 1896) – solnik płowolicy
- Aethomyias papuensis (De Vis, 1894) – solnik papuaski
- Aethomyias arfakianus (Salvadori, 1876) – solnik zielonawy
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Młodszy homonim Microlestes Schmidt-Göbel, 1846 (Coeloptera).
- ↑ Nowa nazwa dla Microlestes A.B. Meyer, 1884.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ R.B. Sharpe: Catalogue of teh Passeriformes, or Perching Birds, in the collection of theBritish Museum. Cz. 4: Cichlomorphæ: Part I. Containing the families Campophagidæ and Muscicapidæ. London: Printed by order of the Trustees, 1879, s. 115, 271, seria: Catalogue of the Birds in the British Museum. (ang.).
- ↑ A.B. Meyer. Über neue und ungenügend bekannte vögel im Königl. Zoologischen Museum zu Dresden. „Zeitschrift für die gesammte Ornithologie”. 1 (3), s. 197, 1884. (niem.).
- ↑ G.M. Mathews. New generic names, with some notes on others. „Austral Avian Record”. 2 (2 & 3), s. 61, 1913–1915. (ang.).
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (redaktorzy), Bristlebirds, pardalotes, Australasian warblers [online], IOC World Bird List (v13.1) [dostęp 2023-05-31] (ang.).
- ↑ D.W. Winkler, S.M. Billerman & I.J. Lovette, Thornbills and Allies (Acanthizidae), version 1.0, [w:] S.M. Billerman, B.K. Keeney, P.G. Rodewald & T.S. Schulenberg (redaktorzy), Birds of the World, Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY 2021, Sericornis, Crateroscelis, DOI: 10.2173/bow.acanth2.01 [dostęp 2023-05-31] (ang.).
- ↑ The Key to Scientific Names ↓, Aethomyias [dostęp 2022-02-03].
- ↑ The Key to Scientific Names ↓, Microlestes [dostęp 2022-02-03].
- ↑ The Key to Scientific Names ↓, Arfakornis [dostęp 2022-02-03].
- ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko, Podrodzina: Acanthizinae Bonaparte, 1854 - buszówki (wersja: 2021-10-03), [w:] Kompletna lista ptaków świata [online], Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego [dostęp 2023-05-31].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).