Agustín de Betancourt
| |
| Data i miejsce urodzenia |
1 lutego 1758 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
14 lub 26 lipca 1824 |
| Zawód, zajęcie |
inżynier, wynalazca |
| Alma Mater | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Agustín de Betancourt y Molina (Agustín José Pedro del Carmen Domingo de Candelaria de Betancourt y Molina, ros. Августин Августинович де Бетанкур, Avgustin Avgustinovich de Betankur; fr. Augustin Bétancourt; ur. 1 lutego 1758 w Puerto de la Cruz, zm. 14 lub 26 lipca 1824 w Petersburgu) – hiszpański inżynier i wynalazca[1].
Pracował w Hiszpanii, Francji i Rosji. Był wszechstronnym inżynierem, zajmował się maszynami parowymi i balonami na ogrzane powietrze, inżynierią budowlaną i planowaniem urbanistycznym. Jako pedagog w 1802 założył i kierował Szkołą Inżynierów Dróg i Kanałów. Był także inspektorem Instytutu Korpusu Inżynierów Komunikacji w Petersburgu. Nadzorował plany urbanistyczne i budowę w Petersburgu, Kronsztadzie, Niżnym Nowogrodzie i innych rosyjskich miastach. Był poliglotą: mówił po hiszpańsku, łacinie, francusku, rosyjsku, niemiecku i angielsku[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Amílcar Martín Molina: Agustín de Betancourt y Molina. Biografías de científicos canarios. Madrid: Dykinson, 2006. ISBN 84-9772-901-3.