Aleksander Antoni Le Brun

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aleksander Antoni Le Brun
Ilustracja
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

12 maja 1803
Warszawa

doktor nauk medycznych
Specjalność: medycyna ogólna, chirurgia, rynolaryngologia, otolaryngologia
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Doktorat

1827 – medycyna
Akademia Paryska

lekarz, działacz społeczny
Grób Aleksandra Le Bruna na cmentarzu Powązkowskim

Aleksander Antoni Le Brun (ur. 12 maja 1803 w Warszawie, zm. 3 czerwca 1868 tamże) – polski lekarz, chirurg.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 12 maja 1803 roku w Warszawie jako najmłodszy syn Tomasza Le Brun h. Zgoda (1752-1805) księgarza i Adelajdy z d. Demimuid (1781-1848). Był studentem Uniwersytetu Warszawskiego (1820). Żonaty z Pauliną Celińską[1]. Od 1840 był naczelnym lekarzem szpitala Dzieciątka Jezus, następnie został profesorem Akademii Medyko-Chirurgicznej oraz Szkoły Głównej w Warszawie. Zasłynął jako jeden z pierwszych chirurgów, którzy zastosowali chloroform i eter jako środek znieczulający podczas operacji. W 1847 założył wspólnie z Natansonem i Helbichem pierwsze czasopismo lekarskie w Królestwie Kongresowym, „Tygodnik Lekarski”[2], w którym umieścił z biegiem lat około 80 artykułów.

Obronił doktorat na Sorbonie z pracy poświęconej kołtunowi polskiemu[3]. Jako wszechstronny i uzdolniony manualnie chirurg, z innowacyjnym podejściem do medycyny, przeprowadził pomyślnie sporo operacji przypadków bardzo trudnych.

Wprowadził też sporo innowacji w szpitalu, nietypowych na tamte czasy: np. wydzielił osobną salę operacyjną zamiast przeprowadzania operacji w pokojach szpitalnych, stworzył ambulatorium przyszpitalne, wprowadził codzienne wizyty lekarzy i obowiązek zapisywania obserwacji klinicznych w kartach chorego umieszczonych na łóżkach.

Był też pionierem rynolaryngologii i otolaryngologii, gdy w XIX wieku te specjalności były dopiero w początkowej fazie rozwoju, także zasłużył się w tych dziedzinach jako wybitny chirurg.

Pochowany na Starych Powązkach w Warszawie (kwatera 157-1-1/2/3)[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Akt małżeństwa: Warszawa św. Jan, rok 1829, nr aktu 73. [dostęp 2020-04-18].
  2. Tygodnik Lekarski. 1847, Prospekt 3/15 czerwca
  3. Dzieje chirurgii w Polsce. Katedra Historii Medycyny Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2010-02-23].
  4. Cmentarz Stare Powązki: LE BRUN, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-12-19].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]