Aleksandyr Stalijski (1893–1945)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aleksandyr Stalijski
Александър Сталийски
ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Александър Цанов Сталийски

Data i miejsce urodzenia

28 sierpnia 1893
Widyń

Data śmierci

2 lutego 1945

Minister sprawiedliwości
Okres

od 12 czerwca 1944
do 2 września 1944

Poprzednik

Rusi Rusew

Następca

Boris Pawłow

Aleksandyr Canow Stalijski (bułg. Александър Цанов Сталийски, ur. 28 sierpnia 1893 w Widyniu, zm. 2 lutego 1945 w Sofii[1]) – bułgarski prawnik i polityk, minister sprawiedliwości Carstwa Bułgarii (1944), deputowany do Zgromadzenia Narodowego XXI kadencji (1923-1927)[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Widyniu, jako syn socjalisty Cano Stolijskiego[2]. Uczestniczył w wojnach bałkańskich jako ochotnik, a następnie jako oficer armii bułgarskiej w czasie I wojny światowej[1]. Był trzykrotnie ranny[2]. W 1918 ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Sofijskim, w 1923 obronił pracę doktorską z zakresu prawa konstytucyjnego na Uniwersytecie w Würzburgu[1]. W roku 1923 uzyskał mandat deputowanego do parlamentu bułgarskiego, w którym reprezentował Partię Demokratyczną[2]. W latach 20. był uważany za jednego z bułgarskich ideologów faszyzmu[3].

Od 1928 pracował w zawodzie adwokata. W czerwcu 1944 objął stanowisko ministra sprawiedliwości w rządzie Iwana Bagrianowa[1]. W 1945 skazany na karę śmierci przez Trybunał Narodowy, 2 lutego 1945 rozstrzelany na stołecznym cmentarzu strzałem z pistoletu w tył głowy[4]. 26 sierpnia 1996 pośmiertnie zrehabilitowany przez Sąd Najwyższy[1].

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • 1929: Фашисткото учение за държавата
  • 1929: Фашизъм. Българско обяснение на фашисткото националистическо учение
  • 1934: Поява и развой на фашизма

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f Taszo Taszew: Министрите на България 1879–1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 418-419.
  2. ↑ a b c Александър Цанов Сталийски /1893 – 1945/. vidin-almanac.bg. [dostęp 2022-12-12]. (bułg.).
  3. ↑ Nikołaj Poppetrow. Авторитаризъм – фашизъм (към модела на политическото развитие на България 1918–1944 г.). „Исторически преглед”, s. 40, 1997. 
  4. ↑ H aocoпницoтo нo цĸнтpoлни гpeбищo пpĸз 1945 г.: Убийци cĸ cбили aeй дo poзcтpĸля aняз Eиpил. 168chasa.bg. [dostęp 2022-12-12]. (bułg.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Taszo Taszew: Министрите на България 1879–1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 418-419.
Ministrowie sprawiedliwości Carstwa Bułgarii (1908–1946)
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Aleksandyr_Stalijski_(1893–1945)&oldid=71016620”