Aleksja (Plaszkiewicz)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aleksja
Anna Plaszkiewicz
ihumenia
Kraj działania

Rosja

Data urodzenia

1847

Data i miejsce śmierci

1923
Piuchticki Monaster Zaśnięcia Matki Bożej

Przełożona Piuchtickiego Monasteru Zaśnięcia Matki Bożej
Okres sprawowania

1897–1921

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Śluby zakonne

1891

Aleksja, imię świeckie Anna Michajłowna Plaszkiewicz (ur. 1847, zm. 25 stycznia 1923) – rosyjska mniszka prawosławna, przełożona Piuchtickiego Monasteru Zaśnięcia Matki Bożej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Była córką kapłana prawosławnego, w wieku dwóch lat straciła matkę. Jako dziesięciolatka została oddana przez ojca do pustelni Przemienienia Pańskiego w Borodinie. Uczyła się tam śpiewu cerkiewnego, wyszywania i ikonopisania. W 1871, będąc nadal posłusznicą, przeszła do monasteru Ikony Matki Bożej „Cierpiąca” w Moskwie razem ze swoją duchową opiekunką i tam złożyła śluby mnisze w riasofor, przyjmując imię zakonne Arkadia. Dwadzieścia lat później złożyła śluby wieczyste, otrzymując po raz drugi nowe imię – Aleksja, na cześć św. Aleksego Człowieka Bożego[1].

W 1897 Świątobliwy Synod Rządzący wyznaczył ją na nową przełożoną Piuchtickiego Monasteru Zaśnięcia Matki Bożej. W tym samym roku otrzymała w związku z tym godność igumeni. Igumenia Aleksja kontynuowała i rozwinęła działalność dobroczynną klasztoru, otworzyła także przy nim szkołę malarską, w której mniszki pisały ikony na potrzeby różnych monasterów oraz ubogich parafii prawosławnych. W czasie wojny rosyjsko-japońskiej mniszki przyjmowały do monasterskiego szpitala rannych żołnierzy, za co przełożona została odznaczona medalem Rosyjskiego Towarzystwa Czerwonego Krzyża. W 1910 na terenie monasteru poświęcona została jego główna świątynia – sobór Zaśnięcia Matki Bożej[1]. Dzięki staraniom ihumenii Aleksji powstała także placówka filialna monasteru w Petersburgu[2].

Opieki nad rannymi żołnierzami rosyjskimi Monaster Piuchticki podejmował się także w czasie I wojny światowej, do 1917, gdy idąc za radą arcybiskupa ryskiego Agatangela ihumenia Aleksja razem z częścią mniszek udała się na bieżeństwo, trafiając do monasteru św. Piotra w Rostowie[2].

Grób ihumeni Aleksji

Ihumenia Aleksja zdecydowała się na powrót do Monasteru Piuchtickiego w 1923, gdy jego przełożoną była już ihumenia Joanna (Korownikowa). W drodze mniszka zapadła jednak na zapalenie płuc i pięć dni po swoim przyjeździe zmarła. Została pochowana na cmentarzu mniszek na terenie klasztoru[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]