Alexander Bustamante
| Ilustracja Podobizna Bustamantego na rewersie monety 1 dolar jamajski | |
| Data i miejsce urodzenia |
24 lutego 1884 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
6 sierpnia 1977 |
 Premier Jamajki
| |
| Okres |
od 1962 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Sir William Alexander Clarke Bustamante (ur. 24 lutego 1884 w pobliżu Kingston na Jamajce, zm. 6 sierpnia 1977), jamajski polityk i działacz związkowy; odznaczony orderem Bohatera Narodowego Jamajki; 1938 założył centralę związków zawodowych, a 1943 Jamajską Partię Pracy (jej przywódca do 1967); główny minister Jamajki od 5 maja 1953 do 2 lutego 1955, jej pierwszy premier po uzyskaniu niepodległości od 29 kwietnia 1962 do 23 lutego 1967.
Syn irlandzkiego plantatora, spędził wiele lat poza krajem. Przebywał głównie w Nowym Jorku, na Kubie i w Panamie. W 1932 powrócił do kraju, gdzie udało mu się nakłonić dotąd apolitycznych jamajskich robotników do organizowania się w związki zawodowe. Podczas stanu wyjątkowego w 1940 został internowany z polecenia gubernatora. W 1943 założył Partię Pracy Jamajki, która w 1944 wygrała wybory do Izby Reprezentantów. Uznany przez następne rządy Wielkiej Brytanii za przywódcę Jamajki, w 1955 otrzymał tytuł szlachecki. Wskutek opozycji wobec jego rządów projekt federacji głównych Wysp Karaibskich zakończył się fiaskiem[2]. W sierpniu 1962 Jamajka uzyskała status dominium. Bustamante objął urząd szefa rządu, jednak słabe zdrowie nie pozwoliło mu sprawować urzędu premiera dłużej niż trzy lata.
Bibliografia
- F. Hill, BuUstamante and his Letters, Kingston (Jamaica) 1976
- G. K. Lewis, The Growth of the Modern West Indies, 1968
- Alan Palmer, Kto jest kim w polityce. Świat od roku 1860, Wydawnictwo Magnum, Warszawa, 1998, przeł. Wiesław Horabik, Tadeusz Szafrański, s. 76-77
