Amandus Acker

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Amandus Acker
Ilustracja
Kraj działania

Niemcy, Zanzibar

Data i miejsce urodzenia

24 kwietnia 1848
Weyersheim

Data i miejsce śmierci

30 marca 1923
Knechtsteden

Miejsce pochówku

Knechtsteden

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

Spirytanie CSSp (Towarzystwo Misyjne Ducha Świętego pod Opieką Niepokalanego Serca Maryi)

Śluby zakonne

15 sierpnia 1875

Amandus Acker (ur. 24 kwietnia 1848 w Weyersheim, zm. 30 marca 1923 w Knechtsteden) – alzacki działacz misyjny w Afryce, pionier i założyciel niemieckiej prowincji Spiritian.

Głównym dziełem życia Amandusa Ackera było przywrócenie do Niemiec spirytanów, redemptorystów i lazarystów. Zgromadzenia te w okresie kulturkampfu były zwalczane przez „bliskie pokrewieństwo z jezuitami”.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Amandus Acker pochodził z rodziny ubogich rolników. W młodym wieku został sierota, a jego wychowaniem zajął się spokrewniony z nim lekarz. Nie pozwalał on chłopcu na pobieranie nauki przez wzgląd na jego wadę wymowy. Dzięki wsparciu starszej siostry młody Amandus mógł jednak w 1867wstąpić do Towarzystwa Misyjnego Ducha Świętego pod Opieką Niepokolanego Serca Maryi (w skrócie Spirytanie - CSSp). Osiem lat później otrzymał święcenia kapłańskie.

W latach 1875-1894 działał jako misjonarz w Zanzibarze, po czym wrócił do Niemiec, gdzie z powodzeniem doprowadził do uchylenia rozporządzenia dotyczącego wydalenia niektórych zakonów.

W 1895 założył dom misyjny w Knechtsteden, gdzie na cześć jego dokonań w 1931 roku założono w kościele klasztornym dzwon nazwany jego imieniem.

Acker był przedstawicielem chrześcijańskiego stanowiska wobec pracy przymusowej w koloniach. Wzywał bowiem do zniesienia niewolnictwa, a także utworzenia szkół i szpitali dla mieszkańców. W trakcie trwania I wojny światowej zabiegał o pomoc dla prześladowanych w Turcji Ormian.

Pod koniec życia był sparaliżowany w wyniku udaru, a także niedowidział. Amandus Acker zmarł w Wielki Piątek w 1923 w wieku 75 lat.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Michał Jagusz, Acker Amandus, [w:] Encyklopedia katolicka, t. 1, Lublin: Towarzystwo Naukowe KUL, 1989, s. 59, ISBN 83-86668-00-8.
  • Lambert Dohmen CSSp:  Acker, Amandus. W: Nowa niemiecka biografia (NDB). Tom 1, Duncker & Humblot, Berlin 1953, ISBN 3-428-00182-6, s. 34 i nast. [dostęp: 2023-12-29].