Anatol Zawadski
Pełne imię i nazwisko |
Anatol Anatoljewicz Zawadski |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
24 listopada 1947 |
Deputowany do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji | |
Okres |
od 9 stycznia 1996 |
Przynależność polityczna |
bezpartyjny, frakcja „Zgoda” |
Następca |
wybory nie odbyły się |
Deputowany do Witebskiej Obwodowej Rady Deputowanych | |
Okres |
od 1993 |
Anatol Anatoljewicz Zawadski (biał. Анатоль Анатольевіч Завадскі, ros. Анатолий Анатольевич Завадский, Anatolij Anatoljewicz Zawadski; ur. 24 listopada 1947 w obwodzie witebskim) – białoruski lekarz i polityk, deputowany do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Młodość i praca[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 24 listopada 1947 roku w obwodzie witebskim Białoruskiej SRR, ZSRR. W 1967 roku ukończył Połocką Szkołę Medyczną. W 1976 roku ukończył studia na Wydziale Lekarskim Mińskiej Państwowej Akademii Medycznej. W latach 1967–1976 pracował jako felczer w pogotowiu ratunkowym[1]. W latach 1976–1981[2] był ortopedą, lekarzem naczelnym Sanatorium Dziecięcego „Lepel”[1]. W latach 1982–1986 pełnił funkcję lekarza naczelnego Zakładu Leczniczo-Zapobiegawczego w Nowopołocku. W latach 1986–1992 pracował jako lekarz naczelny Szpitala Miejskiego w Nowopołocku. W latach 1992–1998 był lekarzem naczelnym Nowopołockiego Miejskiego Terenowego Zespołu Opieki Zdrowotnej. W latach 1998–2000 pełnił funkcję dyrektora Nowopołockiego Przedsiębiorstwa Produkcyjno-Handlowego „Miedtiechsierwis”. Jest autorem 14 prac naukowych o organizacji służby zdrowia[2]. Od 1987 roku był deputowanym do Nowopołockiej Miejskiej Rady Deputowanych. W latach 1993–1995 był deputowanym do Witebskiej Obwodowej Rady Deputowanych[2].
Działalność parlamentarna[edytuj | edytuj kod]
W drugiej turze uzupełniających wyborów parlamentarnych 10 grudnia 1995 roku został wybrany na deputowanego do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji z Nowopołockiego-Maładziożnego Okręgu Wyborczego Nr 70. 19 grudnia 1995 roku został zarejestrowany przez centralną komisję wyborczą[3], a 9 stycznia 1996 roku zaprzysiężony na deputowanego[4]. Od 23 stycznia pełnił w Radzie Najwyższej funkcję członka Stałej Komisji ds. Ochrony Zdrowia, Kultury Fizycznej i Sportu[5]. Był bezpartyjny[3], należał do popierającej prezydenta Alaksandra Łukaszenkę frakcji „Zgoda”. Od 3 czerwca był członkiem grupy roboczej Rady Najwyższej ds. współpracy z parlamentem Republiki Litewskiej[6]. 27 listopada 1996 roku, po dokonanej przez prezydenta kontrowersyjnej i częściowo nieuznanej międzynarodowo zmianie konstytucji, nie wszedł w skład utworzonej przez niego Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I kadencji[2]. Zgodnie z Konstytucją Białorusi z 1994 roku jego mandat deputowanego do Rady Najwyższej zakończył się 9 stycznia 2000 roku; kolejne wybory do tego organu jednak nigdy się nie odbyły.
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Anatol Zawadski jest żonaty[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Kto… ↓, s. 294
- ↑ a b c d e Kto… ↓, s. 295
- ↑ a b Спіс дэпутатаў Вярхоўнага Савета Рэспублікі Беларусь трынаццатага склікання, зарэгістраваных 19 снежня 1995 года. Centralna Komisja Republiki Białorusi ds. Wyborów i Prowadzenia Republikańskich Referendów. [dostęp 2020-04-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-31)]. (biał.).
- ↑ С. Шарецкий: Постановление Верховного Совета Республики Беларусь от 9 января 1996 г. №4-XIII. pravo.levonevsky.org, 1996-01-09. [dostęp 2018-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-13)]. (ros.).
- ↑ С. Шарецкий: Постановление Верховного Совета Республики Беларусь от 23 января 1996 г. №40-XIII. pravo.levonevsky.org, 1996-01-23. [dostęp 2019-06-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-03-26)]. (ros.).
- ↑ С. Шарецкий: Постановление Президиума Верховного Совета Республики Беларусь от 3 июня 1996 г. №345-XIII. bankzakonov.com, 1996-06-03. [dostęp 2019-06-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-11-12)]. (ros.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Centrum Naukowo-Analityczne „Białoruska Perspektywa”: Kto jest kim w Białorusi. Białystok: Podlaski Instytut Wydawniczy, 2000, s. 313, seria: Biblioteka Centrum Edukacji Obywatelskiej Polska – Białoruś. ISBN 83-913780-0-4.