And Now... The Runaways
| Wykonawca albumu studyjnego | ||||
| The Runaways | ||||
| Wydany | ||||
|---|---|---|---|---|
| Nagrywany |
1978, Rusk Sound Studios, Hollywood, Kalifornia, Stany Zjednoczone | |||
| Gatunek | ||||
| Długość |
35:37[2] | |||
| Wydawnictwo | ||||
| Producent |
John Alcock | |||
| Oceny | ||||
| Album po albumie | ||||
| ||||
| Single z albumu And Now... The Runaways | ||||
| ||||
| Wykonawca albumu studyjnego | ||||
| The Runaways | ||||
| Wydany | ||||
|---|---|---|---|---|
| Nagrywany |
1978, Rusk Sound Studios, Hollywood, Kalifornia, Stany Zjednoczone | |||
| Gatunek | ||||
| Długość |
35:37[3] | |||
| Wydawnictwo | ||||
| Producent |
John Alcock | |||
| Oceny | ||||
| Album po albumie | ||||
| ||||
And Now... The Runaways – ostatni album studyjny zespołu rockowego The Runaways, wydany w Europie w późnym 1978 i w Japonii w 1979 roku[1][5][6][7]. Jest to ostatni album zespołu przed jego rozpadem[potrzebny przypis]. Płyta została wydana przez Cherry Red Records w Wielkiej Brytanii i przez Mercury Records w reszcie Europy. W 1981 Rhino Records wydało ponownie album jako Little Lost Girls w Stanach Zjednoczonych, z inną okładką i kolejnością utworów.
Na początku nagrań do albumu basistka Vicki Blue opuściła zespół. Linie basowe na płycie zostały zagrane przez gitarzystkę Litę Ford[8]. Podczas nagrań producent John Alcock zdecydował się na wyróżnienie na albumie Lity Ford i perkusistki Sandy West. Liderka zespołu, Joan Jett, stwierdziła potem, że miała wrażenie, że była odrzucana przez zespół, który pomagała tworzyć.
Niedługo po znalezieniu nowej basistki Laurie McAllister, Jett i Ford zdecydowały się na rozwiązanie zespołu z powodu różnic muzycznych. Ford i West próbowały potem stworzyć nowy, heavymetalowy zespół, którego menadżerem byłby John Alcock, ale z tych sesji nic nie wynikło.
Lista utworów[edytuj | edytuj kod]
| Lp. | Tytuł | Muzyka i tekst | Czas |
|---|---|---|---|
| 1 | „Saturday Night Special” | Earl Slick, Tonio K | 3:39 |
| 2 | „Eight Days a Week” | John Lennon, Paul McCartney | 3:33 |
| 3 | „Mama Weer All Crazee Now” | Noddy Holder, Jim Lea | 3:26 |
| 4 | „I'm A Million” | Lita Ford | 6:02 |
| 5 | „Right Now” | Sandy West | 3:35 |
| 6 | „Takeover” | Jett | 3:11 |
| 7 | „My Buddy and Me” | Joan Jett | 3:37 |
| 8 | „Little Lost Girls” | Ford | 4:45 |
| 9 | „Black Leather” | Steve Jones, Paul Cook | 3:47 |
Wykonawcy[edytuj | edytuj kod]
The Runaways[edytuj | edytuj kod]
- Joan Jett – gitara rytmiczna, śpiew, wokal wspomagający
- Lita Ford – gitara prowadząca, śpiew w utworze „I'm A Million”, wokal wspomagający
- Sandy West – perkusja, śpiew w utworze „Right Now”, wokal wspomagający
- Vicki Blue – gitara basowa, wokal wspomagający (tylko wspomniana na okładce, nie uczestniczyła w nagraniu)
Produkcja[edytuj | edytuj kod]
- John Alcock – producent
- Will Reid Dick – inżynier dźwięku
- A. Wally – asystujący inżynier dźwięku
- Ken Perry – miksowanie nagrań w Capitol Studios
- David Larkham – projekt okładki
- Barry Levine – fotografia na okładce
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Evelyn McDonnell: Queens of Noise, The Real Story of The Runaways. Da Capo Press, 2013. ISBN 978-0-306-82039-7.
- ↑ a b AllMusic Review by Alex Henderson. allmusic.com. [dostęp 2016-10-09]. (ang.).
- ↑ a b AllMusic Review by Kathleen C. Fennessy. allmusic.com. [dostęp 2016-10-09]. (ang.).
- ↑ Todd Rundgren: The Rolling Stone Album Guide, Part 4 – The Runaways. Rolling Stone. [dostęp 2016-10-10]. (ang.).
- ↑ Alex Ogg, And Now... The Runaways [CD Booklet], The Runaways, Cherry Red Records, 1993, CDM GRAM 63.
- ↑ Ken Stern: Runaway's Story. Tripod.com. [dostęp 2016-10-09].
- ↑ The Runaways. att.net, 7 grudnia 2001. [dostęp 2016-10-09]. [zarchiwizowane z tego adresu].
- ↑ Victory Tischler-Blue, Edgeplay: A Film About the Runaways, Sacred Dogs Entertainment Group, 2005, fragment ok. 1:29:30.