Andrzej Macenowicz
| Data urodzenia |
24 lutego 1946 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
urzędnik państwowy, menedżer, dyplomata |
| Alma Mater | |
| Stanowisko |
podsekretarz stanu w URM (1996), podsekretarz stanu w KPRM (1997) |
Andrzej Ernest Macenowicz (ur. 24 lutego 1946[1]) – polski urzędnik państwowy, menedżer i dyplomata, w latach 1996–1997 podsekretarz stanu w Urzędzie Rady Ministrów i Kancelarii Prezesa Rady Ministrów.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Ukończył Akademię Rolniczą w Krakowie, na tej uczelni odbył asystenckie studia przygotowawcze. Kształcił się podyplomowo w zakresie zarządzania i organizacji pracy oraz na 3-letnich studiach w Akademii Dyplomatycznej[2]. W latach 1973–1980 działał w organizacjach młodzieżowych. Następnie pracował jako doradca ministra spraw zagranicznych i od 1980 do 1994 sekretarz ambasady w Hadze[3][4].
Blisko współpracował z Józefem Oleksym[5]. W latach 90. został dyrektorem Stowarzyszenia Polskie Uniwersytety Ludowe[6]. Od 7 marca 1995 do 24 stycznia 1996 pozostawał dyrektorem Gabinetu Premiera Józefa Oleksego w Urzędzie Rady Ministrów (w randze dyrektora generalnego). Następnie od 25 stycznia do 31 grudnia 1996 był podsekretarzem stanu w URM i zarazem sekretarzem Komitetu Spraw Obronnych Rady Ministrów, a po reorganizacji zajmował tożsame stanowisko w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów od 3 stycznia do 31 października 1997[7][8].
Później działał w biznesie, został członkiem rad nadzorczych CPN, Budimexu i PERN (jako prezes), a także szef spółki Naftoporty[4]. W latach 2002–2005 wiceprezes ds. kadr i administracji, następnie do 2006 pełnomocnik zarządu PKN Orlen. W 2001 wskazywano go jako kandydata na prezesa tej spółki. Był przesłuchiwany przed sejmową komisją śledczą w sprawie PKN Orlen[9]. W raporcie Antoniego Macierewicza został wymieniony jako agent Wojskowych Służb Informacyjnych o pseudonimie „Parys”. Według Macenowicza współpraca trwała od 1988 do 1992, natomiast według twórców raportu – także w trakcie pracy w administracji rządowej i Orlenie[10][11].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Andrzej Ernest Macenowicz. rejestr.io. [dostęp 2020-05-01].
- ↑ List Przewodniczącego Rady Nadzorczej PKN Orlen SA. PKN Orlen, 2002. [dostęp 2020-05-01].
- ↑ Zmiany w Zarządzie PKN ORLEN SA. PKN Orlen, 8 lutego 2002. [dostęp 2020-05-01].
- ↑ a b Nowi w Orlenie. Gazeta Wyborcza Płock, 10 lutego 2002. [dostęp 2020-05-01].
- ↑ Jarosław Jakimczyk: Zarząd apolityczny częściowo. Kto rozdaje karty w PKN Orlen?. money.pl, 21 października 2004. [dostęp 2020-05-01].
- ↑ Katarzyna Klukowska: Zrąb-ani spółdzielcy. Gazeta Wyborcza Dom, 21 października 1998. [dostęp 2020-05-01].
- ↑ Wykaz osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe. [dostęp 2020-05-01].
- ↑ Barszcz 2014 ↓, s. 355.
- ↑ Macenowicz miał być prezesem Orlenu. Wprost, 29 kwietnia 2005. [dostęp 2020-05-01].
- ↑ Treść Raportu Macierewicza. gov.pl, 125–127. [dostęp 2020-05-01].
- ↑ Agenci WSI byli (prawie) wszędzie. parkiet.com, 17 lutego 2007. [dostęp 2020-05-01].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Anna Barszcz: Prezydium Rady Ministrów i Urząd Rady Ministrów jako wytwórcy państwowego zasobu archiwalnego (1945–1996). Warszawa: Naczelna Dyrekcja Archiwów Państwowych, 2014. ISBN 978-83-64806-06-3.
- Absolwenci Uniwersytetu Rolniczego w Krakowie
- Ludzie związani z Hagą
- Dyplomaci Polski Ludowej
- Dyplomaci III Rzeczypospolitej
- Polscy menedżerowie
- Tajni współpracownicy organów bezpieczeństwa Polski Ludowej
- Ministrowie w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów
- Ministrowie w Urzędzie Rady Ministrów (III Rzeczpospolita)
- Urodzeni w 1946