Antonio Francisco Xavier Alvares

Juliusz

Antonio Francisco Xavier Alvares
Kraj działania	Indie Brytyjskie
Data i miejsce urodzenia	29 kwietnia 1836 Verna
Data i miejsce śmierci	23 września 1923 Ribandar
Biskup Indii i Cejlonu
Okres sprawowania	od 1889 do 1923
Wyznanie	przedchalcedońskie
Kościół	Malankarski Syryjski Kościół Ortodoksyjny (Syryjski Kościół Ortodoksyjny)
Śluby zakonne	1887
Sakra biskupia	29 lipca 1889

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	29 lipca 1889
Konsekrator	Dionizy V
Współkonsekratorzy	Grzegorz z Parumali Paulose Mor Athanasius
Konsekrowani biskupi Joseph René Vilatte 29 maja 1892

Juliusz (znany także jako Alvares Mar Julius, imię świeckie Antonio Francisco Xavier Alvares, ur. 29 kwietnia 1836 w Verna, zm. 23 września 1923 w Ribandar) – indyjski duchowny początkowo rzymskokatolicki, a następnie Syryjskiego Kościoła Ortodoksyjnego, w latach 1889-1923 biskup Indii i Cejlonu.

Życiorys

Urodził się w katolickiej rodzinie w rządzonym przez Portugalczyków regionie Goa, tam też otrzymał święcenia kapłańskie i został oddelegowany do działalności duszpasterskiej w Indiach Brytyjskich. Zwracając uwagę na współpracę hierarchów kościelnych z władzami kolonialnymi próbował sprzeciwić się tym praktykom, jednak spotkało się to z ostrą krytyką ze strony przełożonych, a Alvares powrócił do swej rodzinnej miejscowości. Po powrocie do domu pisał artykuły piętnujące działalność zakonu jezuitów w portugalskich Indiach, przez co został zmuszony do opuszczenia regionu. Wkrótce potem zaczął wydawać lokalne gazety poświęcone sprawom politycznym i społecznym, jednak wkrótce władze zakazały mu działalności dziennikarskiej. W tym czasie napisał także dzieła poświęcone Kościołom Antiochii i Rzymu oraz powszechności Kościoła. Otworzył również dwie szkoły przeznaczone dla lokalnej ludności oraz zajął się przeciwdziałaniem epidemiom i klęskom głodu promując zwiększenie obszaru upraw manioku. Pomimo niechęci ze strony władz portugalskich, mieszkańcy Goa uważali go za swojego dobrodzieja i nazywali „apostołem miłosierdzia”. W 1887 roku ze względu na represje opuścił Goa i udał się do Brahmawaru, gdzie nawiązał kontakt z Malankarskim Kościołem Ortodoksyjnym i ostatecznie dokonał konwersji, czym zaciągnął na siebie ekskomunikę z rąk katolickiego arcybiskupa. Po przybyciu do Malankary złożył śluby zakonne przed biskupem Grzegorzem. Wkrótce potem założył misję w Brahmawarze mającą za cel ewangelizację miejscowej ludności. 29 lipca 1889 otrzymał sakrę biskupią z rąk metropolity Dionizego V przyjmując imię Juliusz (Alvares Mar Julius) i został mianowany arcybiskupem Indii i Cejlonu. 29 maja 1892 Juliusz wyświęcił Josepha René Vilattego na biskupa. Również w czasie pełnienia posługi biskupiej Mar Juliusz nie zrezygnował z niesienia pomocy ubogim. W późniejszych latach podupadł na zdrowiu i w 1923 roku zapadł na czerwonkę. Jego ostatnią wolą był pochówek przez malankarskiego kapłana. Zmarł 23 września 1923 w Ribandarze. Po śmierci okoliczni mieszkańcy zorganizowali uroczysty pogrzeb. Pochowano go na katolickim cmentarzu w Pandżim, cztery lata później wystawiono w tym miejscu nagrobek. Przez następne czterdzieści lat miejsce pochówku Juliusza pozostało zapomniane, jednak w latach 60 władze Kościoła malankarskiego rozpoczęły poszukiwania jego grobu, który odnaleziono 1 stycznia 1967. 5 października 1979 jego szczątki zostały przeniesione do miejscowego kościoła, gdzie spoczęły w prezbiterium.

Bibliografia

• Biogram Alvaresa Mar Juliusa. mgocsmdiaspora.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-13)].