Rzeźnia praska
 Relikty kompleksu rzeźni (tzw. arkady) w rejonie ulic Okrzei i Sierakowskiego (2012 rok) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
Położenie na mapie Warszawy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
 52°14′57,674″N 21°01′55,358″E/52,249354 21,032044
| |
Rzeźnia praska – rzeźnia miejska, która znajdowała się w rejonie ulic: Okrzei, Sierakowskiego i Wrzesińskiej na warszawskiej Pradze. Budynki rzeźni zostały rozebrane, a w jej miejscu powstały budynki mieszkalne.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W XIX wieku w tym rejonie miasta odbywały się targi bydła i świń[1]. Na początku lat 20. XX wieku terenem zainteresował się Zarząd Miejski, chcący uporządkować przemysł i handel spożywczy w Warszawie[2]. Nowo powstały zakład przejął funkcje zamkniętej w 1926 rzeźni miejskiej na Solcu[3].
W okresie międzywojennym otaczające rzeźnię stragany zastąpiono betonowymi budowlami, tzw. arkadami. W 1937 dyrektorem rzeźni został Stanisław Sobota pochodzący spod Prudnika[4]. W czasie II wojny światowej, 1 sierpnia 1944 obiekt opanowali powstańcy warszawscy. Po wyzwoleniu Pragi mieściło się tam najważniejsze dla tej części miasta źródło wody pitnej[5]. 5 października 1944 uruchomiono pierwszą studnię artezyjską i nawodniono praską sieć wodociągową[6].
Uciążliwość rzeźni dla najbliższego otoczenia spowodowały decyzję o wygaszeniu jej działalności i rozbiórce obiektu. Przez długi czas pozostałością po niej były tzw. arkady[7]. Zostały one rozebrane w związku z budową budynków mieszkalnych w kompleksie Port Praski.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jerzy Kasprzycki: Warszawa sprzed lat. Warszawa: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1989, s. 21. ISBN 83-7005-201-0.
- ↑ Jerzy Kasprzycki, Marian Stępień: Pożegnania warszawskie. Warszawa: Arkady, 1971, s. 200.
- ↑ Paweł Dunin-Wąsowicz: Praski przewodnik literacki. Warszawa: Fundacja Hereditas, 2018, s. 40. ISBN 978-83-951050-2-9.
- ↑ Krzysztof Strauchmann, Stanisław Sobota z Prudnika. On karmił Warszawę. Wojna w miejskiej rzeźni [online], plus.nto.pl, 11 stycznia 2020 [dostęp 2020-08-03] (pol.).
- ↑ Jerzy Kasprzycki: Warszawa sprzed lat. Warszawa: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1989, s. 22. ISBN 83-7005-201-0.
- ↑ Marian Gajewski: Urządzenia komunalne Warszawy. Zarys historyczny. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1979, s. 98. ISBN 83-06-00089-7.
- ↑ Jerzy Kasprzycki: Warszawa sprzed lat. Warszawa: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1989, s. 23. ISBN 83-7005-201-0.