Asimina incana

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Asimina incana
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

magnoliopodobne

Rząd

magnoliowce

Rodzina

flaszowcowate

Rodzaj

asymina

Gatunek

Asimina incana

Nazwa systematyczna
Asimina incana (W.Bartram) Exell
J. Bot. 65: 69 1927[3]
Synonimy
  • Annona grandiflora W.Bartram
  • Annona speciosa Nash
  • Asimina cuneata Shuttlew. ex Chapm.
  • Asimina grandiflora Dunal
  • Asimina grandiflora (Michx.) A.Gray (nom. illeg.)
  • Asimina speciosa Nash
  • Pityothamnus incanus (W. Bartram) Small[3]

Asimina incana (W.Bartram) Exell – gatunek rośliny z rodziny flaszowcowatych (Annonaceae Juss.). Występuje endemicznie w południowo-wschodniej części Stanów Zjednoczonych – w Georgii oraz na Florydzie[4][5].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pokrój
Zimozielony krzew dorastający do 1,5 m wysokości. Młode pędy są owłosione[5].
Liście
Mają kształt od podłużnego do owalnego. Mierzą 5–8 cm długości. Są skórzaste, omszone. Nasada liścia jest od zaokrąglonej do klinowej. Wierzchołek jest tępy lub zaokrąglony. Ogonek liściowy jest omszony i dorasta do 2–6 mm długości[5].
Kwiaty
Są pojedyncze lub zebrane po 2–4 w pęczkach. Rozwijają się w kątach pędów. Wydzielają zapach. Działki kielicha mają trójkątnie deltoidalny kształt i dorastają do 8–12 mm długości, są owłosione od wewnętrznej strony. Płatki zewnętrzne mają kształt od owalnego do podłużnego i białą lub kremową barwę, osiągają do 35–70 mm długości, natomiast wewnętrzne mają żółtobiaławą barwę i oszczepowaty kształt, są mniejsze od zewnętrznych. Kwiaty mają 3–5 słupków[5].
Owoce
Żółtozielonkawe jagody, które tworzą owoc zbiorowy. Osiągają 8 cm długości[5].

Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]

Rośnie na otwartych przestrzeniach w lasach, w lasach sosnowych, zaroślach oraz na nieużytkach, na piaszczystym podłożu. Występuje na terenach nizinnych[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-06-01] (ang.).
  3. a b Asimina incana (W.Bartram) Exell. The Plant List. [dostęp 2015-07-30]. (ang.).
  4. Asimina incana – Maps. Encyclopedia of Life. [dostęp 2015-07-30]. (ang.).
  5. a b c d e f Asiminia incana. Plantes & botanique. [dostęp 2015-07-30]. (fr.).