Australian Touring Car Championship 1994

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sezon 1994 Mistrzostw Australian Touring Car Championship
ilustracja
Inauguracja

25 lutego

Zakończenie

24 lipca

Liczba wyścigów

20

Mistrzowie
Kierowcy

Mark Skaife

Poprzedni sezonNastępny sezon

Sezon 1994 w Australian Touring Car Championship był 35. sezonem Australijskich Mistrzostw Samochodów Turystycznych. Rozpoczął się on 27 lutego na torze Amaroo Park a zakończył 24 lipca wyścigami na torze Oran Park Raceway.

Sezon składał się z dziesięciu rund po dwa wyścigi. Tytuł mistrzowski zdobył po raz drugi w karierze Mark Skaife, a wicemistrzem został obrońca tytułu Glenn Seton.

Lista startowa[edytuj | edytuj kod]

Zespół Samochód Nr Kierowcy
Glenn Seton Racing
(Peter Jackson Racing)
Ford EB Falcon 1 Australia Glenn Seton
30 Australia Alan Jones
Gibson Motor Sport
(Winfield Racing)
Holden VP Commodore 2 Australia Mark Skaife
6 Nowa Zelandia Jim Richards
Lansvale Racing Team Holden VP Commodore 3 Australia Trevor Ashby
Australia Steve Reed
Wayne Gardner Racing Holden VP Commodore 4 Australia Wayne Gardner
7 Australia Neil Crompton
Holden Racing Team Holden VP Commodore 05 Australia Peter Brock
015 Australia Tomas Mezera
Perkins Engineering
(Castrol Perkins Racing)
Holden VP Commodore 11 Australia Larry Perkins
Ampol Max 3 Racing Holden VP Commodore 12 Australia Bob Jones
Stuart McColl Holden VP Commodore 14 Australia Stuart McColl
Graham Blythman Holden VP Commodore 16 Australia Graham Blythman
Dick Johnson Racing Ford EB Falcon 17 Australia Dick Johnson
18 Australia John Bowe
19 Australia Steven Johnson
Palmer Promotions Holden VP Commodore 20 Australia Ian Palmer
LoGaMo Racing Holden VP Commodore 23 Australia Paul Morris
25 Australia Tony Longhurst
Pinnacle Motorsport Holden VP Commodore 24 Australia Tony Scott
Australia Greg Crick
Don Watson Holden VP Commodore 26 Australia Don Watson
Terry Finnigan Holden VP Commodore 27 Australia Terry Finnigan
Playscape Racing Ford EB Falcon 28 Australia Kevin Waldock
James Philip Holden VL Commodore SS Group A SV 31 Australia James Philip
PACE Racing Holden VL Commodore SS Group A SV 32 Australia Kevin Heffernan
Pro-Duct Racing Holden VP Commodore 33 Australia Bob Pearson
Ian Love Holden VP Commodore 35 Australia Ian Love
Schembri Motorsport Holden VP Commodore 36 Australia Neil Schembri
Scotty Taylor Racing Holden VL Commodore SS Group A SV 37 Australia Alan Taylor
Challenge Motorsport Holden VP Commodore 39 Australia Chris Smerdon
Gary Willmington Performance Ford EB Falcon 41 Australia Garry Willmington
Glenn Mason Holden VL Commodore SS Group A SV 42 Australia Glenn Mason
Group Motorsport Holden VL Commodore SS Group A SV 44 Australia George Ayoub
Daily Planet Racing Holden VP Commodore 47 Australia John Trimbole
Novacastrian Motorsport Holden VL Commodore SS Group A SV 62 Australia Wayne Russell
Barbagallo Motorsport Holden VP Commodore 77 Australia Alf Barbagallo
Cadillac Productions Holden VL Commodore SS Group A SV 79 Australia Mike Conway
Chelgrave Racing Ford Sierra RS 88 Australia Steven Ellery

Kalendarz[edytuj | edytuj kod]

Runda Tor Data Zwycięzca
rundy wyścigu 1 wyścigu 2 Zespół
1 Australia Amaroo Park 25-27 lutego Mark Skaife M. Skaife M. Skaife Gibson Motor Sport
2 Australia Sandown International Raceway 4-6 marca Mark Skaife M. Skaife M. Skaife Gibson Motor Sport
3 Australia Symmons Plains Raceway 11-13 marca Mark Skaife M. Skaife M. Skaife Gibson Motor Sport
4 Australia Phillip Island Grand Prix Circuit 8-10 kwietnia Glenn Seton G. Seton G. Seton Glenn Seton Racing
5 Australia Lakeside International Raceway 22-24 kwietnia Larry Perkins D. Johnson L. Perkins Perkins Engineering
6 Australia Winton Motor Raceway 13–15 maja Glenn Seton G. Seton G. Seton Glenn Seton Racing
7 Australia Eastern Creek Raceway 3-5 czerwca Peter Brock P. Brock P. Brock Holden Racing Team
8 Australia Mallala Motor Sport Park 24-26 czerwca Mark Skaife J. Richards M. Skaife Gibson Motor Sport
9 Australia Barbagallo Raceway 1-3 lipca Alan Jones T. Longhurst A. Jones Glenn Seton Racing
10 Australia Oran Park Raceway 22-24 lipca Glenn Seton G. Seton G. Seton Glenn Seton Racing

Wyniki i klasyfikacja[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Kierowca AMA SAN SYM PHI LAK WIN EAS MAL BAR ORA Suma punktów
1 Mark Skaife 46 40 43 31 24 30 30 36 5 NU 285
2 Glenn Seton 32 12 28 40 7 40 10 12 4 43 228
3 Peter Brock 24 23 26 31 15 6 40 20 5 32 222
4 Larry Perkins 6 22 13 NU 36 18 15 24 32 11 177
5 Alan Jones 1 20 6 18 4 33 22 25 34 14 177
6 Jim Richards 14 22 12 10 30 6 8 34 20 1 157
7 John Bowe 16 13 17 16 8 18 15 5 24 24 156
8 Dick Johnson 16 1 3 16 20 1 14 10 12 24 117
9 Tomas Mezera 16 21 8 11 NU 4 22 8 10 11 111
10 Neil Crompton 0 0 6 12 4 24 0 2 11 18 77
11 Tony Longhurst 9 4 20 0 8 1 8 24 0 74
12 Wayne Gardner 1 12 4 10 8 2 15 4 6 10 72
13 Paul Morris 14 5 9 14 2 4 2 8 6 64
14 Trevor Ashby 0 0 0 16 0 0 16
15 Tony Scott 0 6 0 6
16 Bob Jones 0 0 0 0 1 0 0 1 0 0 2
17 Greg Crick 0 0 NU 1 1
Miejsce Kierowca AMA SAN SYM PHI LAK WIN EAS MAL BAR ORA Suma punktów
Klucz punktacji
Miejsce 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10
sesja kwalifikacyjna (rundy 1-4) 3 0 0 0 0 0 0 0 0 0
wyścig Dash for Cash 3 2 1 0 0 0
wyścig pierwszy i drugi 20 16 14 12 10 8 6 4 2 1

Pozycje startowe w pierwszym wyścigu ustalane były każdorazowo poprzez kwalifikacje, ale najlepsza szóstka rywalizowała dodatkowo między sobą w krótkim wyścigu nazywanym Dash for Cash (lub PJ Super Six), którego wyniki determinowały pierwsze sześć pozycji na starcie wyścigu. Zasady te zmieniono od piątej rundy: o pozycji startowej decydowały teraz kwalifikacje, a wyścig Dash for Cash pozwalał na zdobycie dodatkowych punktów za pierwsze trzy pozycje oraz, co było nowością, punkty za zyskane pozycje w tym wyścigu. Wyniki pierwszego wyścigu były jednocześnie pozycjami startowymi w drugim wyścigu.

Miejsce zajęte w danej rundzie określano poprzez zsumowanie wszystkich punktów zdobytych podczas danej rundy. W przypadku takiej samej liczby punktów u kierowców wyższe miejsce zajmował ten który zajął wyższą pozycję w drugim wyścigu.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]