Awramiw
| Państwo | |
|---|---|
| Republika związkowa | |
| Okręg |
berdyczowski |
| Data założenia |
1850 |
| Populacja • liczba ludności |
|
| Data zniszczenia |
do 1 października 1941 |
| Powód zniszczenia |
nieznany |
| Obecnie |
nie istnieje |
Awramiw (ukr. Аврамів, ros. Аврамов) – były chutor w rejonie lubarskim okręgu berdyczowskim. Podlegał pod Radę wiejską w Panasówce.
Demografia[edytuj | edytuj kod]
W 1906 r. liczba mieszkańców wynosiła 49 osób, domów – 8[1], w 1923 r. – 63 osoby, liczba podwórek – 19[2].
Według spisu ludności ZSRR 17 grudnia 1926 r. liczył 62 osoby, w tym 28 mężczyzn i 34 kobiety; według narodowości: Ukraińcy – 60, Polacy – 2. Liczba gospodarstw domowych – 15[3].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Rok założenia – 1850[3]. W 1906 r. wchodził w skład wołosci lubarskiej w powiecie nowogradwołyńskim guberni wołyńskiej. Odległość do centrum powiatu miasta Nowogród Wołyński wynosiła 97 wiorst, do administracji wołosnej w miasteczku Lubar – 8 wiorst. Urząd pocztowy – Lubar[1].
W marcu 1921 r. wołost lubarska znalazła się w składzie nowo utworzonego powiatu połońskiego. W 1923 r. chutor został podporządkowany do nowo utworzonej Rady wiejskiej w Panasówce, która 7 marca 1923 r. została włączona do nowo utworzonego rejonu lubarskiego w okręgu żytomierskim[4]. Znajdował się w odległości 8 wiorst od centrum rejonu miasteczka Lubar i 2 wiorsty od siedziby Rady wiejskiej we wsi Panasówka[2]. W czerwcu 1925 r. rejon lubarski został włączony do składu okręgu berdyczowskiego. Odległość od chutora do miasta Berdyczów wynosiła 52 wiorsty, do najbliższej stacji kolejowej Peczaniwka – 18 wiorst[3].
Na dzień 1 października 1941 r. nie zarejestrowany na liście osiedli[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Список населенных мест Волынской губернии. Instytut Historii Ukrainy, Narodowa Akademia Nauk Ukrainy. Żytomierz: Волинская губернская типография. 1906 s. 133. [dostęp 2023-10-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-14)]. (ros.).
- ↑ a b Материалы по административно-территориальному делению Волынской губернии 1923 года. Żytomierz: Издание Волынского Губернского Отдела Управления, 1923, s. 158. [dostęp 2023-10-14]. (ros.).
- ↑ a b c Список населених пунктів Бердичівської округи (Попередні дані Всесоюзного перепису населення 17-XII 1926 р.). Instytut Historii Ukrainy, Narodowa Akademia Nauk Ukrainy. Berdyczów. 1927 s. 60–61. [dostęp 2023-10-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-11-21)]. (ukr.).
- ↑ a b Кондратюк Р., Самолюк Д., Табачник Б: Адміністративно-територіальний устрій Житомирщини 1795-2006 роки. Довідник: офіційне видання. Instytut Historii Ukrainy, Narodowa Akademia Nauk Ukrainy. Żytomierz: «Волинь», 2007 s. 8, 101, 189. [dostęp 2023-10-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-10-08)]. (ukr.).