Błędowo (powiat wąbrzeski)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Błędowo
wieś
Ilustracja
Kościół parafialny pw. św. Michała Archanioła
Państwo

 Polska

Województwo

 kujawsko-pomorskie

Powiat

wąbrzeski

Gmina

Płużnica

Liczba ludności (III 2011)

468[2]

Strefa numeracyjna

56

Kod pocztowy

87-214[3]

Tablice rejestracyjne

CWA

SIMC

0848233

Położenie na mapie gminy Płużnica
Mapa konturowa gminy Płużnica, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Błędowo”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry znajduje się punkt z opisem „Błędowo”
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego
Mapa konturowa województwa kujawsko-pomorskiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Błędowo”
Położenie na mapie powiatu wąbrzeskiego
Mapa konturowa powiatu wąbrzeskiego, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Błędowo”
Ziemia53°21′17″N 18°46′10″E/53,354722 18,769444[1]
Strona internetowa

Błędowo (łac. Blandov, niem. Blandau) – wieś (468 mieszkańców: III 2011 r.)[2] położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie wąbrzeskim, w gminie Płużnica. Przez wieś przechodzi droga wojewódzka nr 543.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pierwsze wzmianki źródłowe o Błędowie pochodzą z roku 1320 i mówią o kościele parafialnym Św. Michała Anioła i plebanie o imieniu Mikołaj[4].

Do 1949 roku miejscowość była siedzibą gminy Błędowo. W latach 1954–1971 wieś należała i była siedzibą władz gromady Błędowo, po jej zniesieniu w gromadzie Płużnica. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa toruńskiego.

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

Dwór

Według rejestru zabytków NID[5] na listę zabytków wpisane są:

  • kościół parafialny pw. św. Michała Archanioła, początek XIV w., lata: 1923-1924, nr rej.: A/119 z 15.12.2003
  • cmentarz kościelny, nr rej.: j.w.
  • zespół dworski, 1. połowa XIX w., nr rej.: A/9/154 z 29.04.1966:
    • dwór
    • 2 oficyny
    • zajazd (nie istnieje?)
    • browar.

Kościół wzniesiony został jeszcze przez Krzyżaków na początku XIV w. Po pożarze w 1923 r. budowla zyskała całkowicie nową bryłę zbudowaną wszakże na dawnych, kamiennych fundamentach.

Dworek, zabytkowa kuźnia oraz budynek dawnego browaru, służący swego czasu także za gospodę, dziś częściowo popadły w ruinę, częściowo zaś wykorzystane są jako dom mieszkalny. Z dawnego dworskiego założenia ogrodowego zachowało się kilkanaście drzew, w tym dąb szypułkowy, posadzony w 1902 r. na cześć kanclerza Bismarcka.

Zachowała się kronika szkoły ewangelickiej, dokumentująca wydarzenia z lat 1892–1920, pisana przez nauczyciela Paula Daniela von Snarskiego[4], oraz kroniki szkolne z lat 1920–1939[6] i 1945 - 1954[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 6545
  2. a b GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 70 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  4. a b Janusz Marcinkowski: Błędowo. Płużnickie historie. [dostęp 2016-02-28].
  5. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo kujawsko-pomorskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023, s. 105 [dostęp 2016-02-28].
  6. Kronika szkolna 1925 – 1939 | Błędowo [online], naszebledowo.pl [dostęp 2019-11-19].
  7. Kronika szkolna 1945 - 1954 | Błędowo [online], naszebledowo.pl [dostęp 2019-11-19].