BTR-4

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
BTR-4
Ilustracja
BTR-4E
Dane podstawowe
Państwo

 Ukraina

Producent

Fabryka im. Małyszewa

Typ pojazdu

bojowy wóz piechoty

Trakcja

kołowa (8×8)

Załoga

3+7/9

Historia
Prototypy

2006

Produkcja

od 2008

Dane techniczne
Silnik

wysokoprężny
ukraiński 3TD-2 (500 KM)
niemiecki Deutz BF6M1015CP (450 KM)
włoski Iveco

Długość

7650 mm

Szerokość

2900 mm

Wysokość

2930 mm

Prześwit

47,5 cm

Masa

bojowa: 17 900 kg (z opancerzeniem standardowym)
22 200 kg (z opancerzeniem dodatkowym)

Osiągi
Prędkość

110 km/h
w wodzie: 10 km/h

Zasięg pojazdu

690

Pokonywanie przeszkód
Brody (głęb.)

pływający

Dane operacyjne
Użytkownicy
 Irak,  Ukraina
Rzuty
Rzuty

BTR-4 Bucephalus – kołowy transporter opancerzony skonstruowany na Ukrainie w ChKBM. Prototyp, kołowy transporter opancerzony KTO BTR-4 został po raz pierwszy pokazany w czerwcu 2006 podczas wystawy Awiaswit-XXI w Kijowie[1]. Ponad 80 tych pojazdów wzięło udział w walkach na wschodzie Ukrainy.

Transporter jest następcą modelu BTR-3. Został opracowany w latach 2007–2009 przez charkowskie biuro KMDB Morozow we współpracy z innymi firmami z Ukrainy i Niemiec. Jest modelem całkowicie odmiennym niż wcześniejsze bazujące na rosyjskich transporterach typu BTR-60/BTR-70/BTR-80, przede wszystkim wprowadzając klasyczny układ konstrukcyjny z przedziałem desantu w tylnej części, a nie środkowej[1]. W nowym transporterze zmieniono kadłub, poprawiono jednostkę napędową i wzmocniono opancerzenie.

Transporter występuje w wersjach:

  • bojowy wóz piechoty,
  • transporter opancerzony,
  • platforma pod różne systemy uzbrojenia,
  • opancerzony ambulans,
  • wóz dowodzenia,
  • pojazd ewakuacyjny i naprawczy.

Seryjną produkcję BTR-4 podjęto pod koniec 2008 roku, pierwsze 10 pojazdów miało trafić do sił zbrojnych Ukrainy w 2009 roku[2].

W 2009 roku kontrakt na zakup 420 BTR-4 za 21 mln USD zawarł Irak, z tego pierwsze 26 dostarczono w kwietniu 2011 roku[3].

W połowie 2016 roku ukończono prace nad poprawą technologii wykonania kadłuba, całkowicie ukraińskiej wersji 4E[4].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Andrzej Kiński. Premiera BTR-4. „Nowa Technika Wojskowa”. Nr 7/2006, s. 4-5, lipiec 2006. Warszawa: Magnum-X. 
  2. Informacje w: "Raport - Wojsko Technika Obronność" nr 12/2008, s. 69
  3. Informacje. „Raport – Wojsko Technika Obronność”. Nr 08/2011, s. 71-72. Agencja Lotnicza Altair. ISSN 1429-270x. 
  4. Ukraińcy przyśpieszają produkcję transporterów BTR-4. defence24.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-02)]., w tym informacja o wersji 4E.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]