Barney Childs

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Barney Childs
Ilustracja
Imię i nazwisko

Barney Sanford Childs

Data i miejsce urodzenia

13 lutego 1926
Spokane

Pochodzenie

amerykańskie

Data i miejsce śmierci

11 stycznia 2000
Redlands

Gatunki

muzyka poważna, muzyka współczesna

Zawód

kompozytor

Barney Sanford Childs[1][2] (ur. 13 lutego 1926 w Spokane w stanie Waszyngton, zm. 11 stycznia 2000 w Redlands w stanie Kalifornia[2]) – amerykański kompozytor.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Studiował literaturę angielską, z której uzyskał stopień Bachelor of Arts na University of Nevada (1949)[2], a następnie Master of Arts na Uniwersytecie Oksfordzkim (1955)[1][2] i doktora na Uniwersytecie Stanforda (1961)[1][3]. W latach 1956–1965 był wykładowcą literatury na Uniwersytecie Arizony[2]. W latach 1965–1969 był dziekanem Deep Springs College w Kalifornii[2]. Jednocześnie kształcił się w zakresie muzyki. W 1952 roku zaczął uczęszczać na zajęcia u Leonarda Ratnera na Uniwersytecie Stanforda, w latach 1953–1954 studiował w Tanglewood u Carlosa Cháveza i Aarona Coplanda, a od 1954 do 1955 roku uczęszczał na prywatne korepetycje u Elliotta Cartera[3].

W latach 1969–1971 wykładowca teorii muzyki w Wisconsin College Conservatory w Milwaukee, następnie do 1994 roku wykładał na University of Redlands(inne języki) w Kalifornii[2].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

W swojej twórczości reprezentował kierunek umiarkowany, selektywnie sięgając do nowych trendów w muzyce, przy unikaniu jednocześnie radykalizmu dźwiękowego[3]. Korzystał z elementów improwizacji czy aleatoryzmu, stosując jednak tradycyjne formy i konwencjonalne instrumentarium[3].

Skomponował m.in. dwie symfonie (1954, 1956), Koncert klarnetowy (1970), Koncert na kotły (1989), 7 kwartetów smyczkowych, 5 kwintetów dętych, nonet perkusyjny Welcome to Whipperginny (1961), A Book of Views na kwintet dęty i fortepian (1988), 6 utworów na zespół dęty, Keet Seel na chór (1970), Septet na głosy i instrumenty (1958), When Lilacs Last in the Dooryard Bloom’d na głosy solowe, chór i orkiestrę do słów Walta Whitmana (1971)[1][3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 156–157. ISBN 0-674-37299-9.
  2. a b c d e f g Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 1 Aalt–Cone. New York: Schirmer Books, 2001, s. 635. ISBN 0-02-865526-5.
  3. a b c d e Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 2. Część biograficzna cd. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1984, s. 102. ISBN 83-224-0223-6.