Baselios Geevarghese II
| Geevarghese Puthenpurackal | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data śmierci | |
| Katolikos Wschodu | |
| Okres sprawowania |
1929-1964 |
| Biskup Niranam i Thumpamonu | |
| Okres sprawowania |
1912-1929 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Śluby zakonne |
30 listopada 1898 |
| Diakonat |
1892 |
| Prezbiterat |
26 listopada 1898 |
| Sakra biskupia |
10 września 1912 |
| Wybór patriarchy |
15 lutego 1929 |
| Data konsekracji |
10 września 1912 | ||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
Baselios Geevarghese II (imię świeckie Geevarghese Puthenpurackal, ur. 16 czerwca 1874 w Kurichi, zm. 3 stycznia 1964) – duchowny Malankarskiego Kościoła Ortodoksyjnego, w latach 1929-1964 Katolikos Wschodu i zwierzchnik tegoż Kościoła.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Pochodził z szanowanej rodziny, jego matka była krewną późniejszego malankarskiego świętego, Grzegorza z Parumali. 24 maja 1892 został wyświęcony na subdiakona, a niedługo później na diakona. Święcenia kapłańskie przyjął 26 listopada 1898, a cztery dni później złożył śluby zakonne. Sakrę biskupią otrzymał 10 września 1912 z rąk emerytowanego patriarchy antiocheńskiego Ignacego Abdul Masiha II i objął rządy w diecezjach Niranam i Thumpamon. Jako biskup przyjął imię Grzegorz. 15 lutego 1929, po śmierci poprzednika, został intronizowany na katolikosa. W 1934 roku został wybrany na metropolitę Malankary, od tego czasu oba urzędy pozostają połączone. W roku 1958 dokonał zjednoczenia zwaśnionych odłamów Kościoła malankarskiego, unia ta przetrwała 17 lat. W ciągu swoich rządów dwa razy poświęcił krzyżmo święte, konsekrował też jedenastu biskupów. Zmarł 3 stycznia 1964 w wieku 89 lat, niedługo przed śmiercią miała się mu ukazać Matka Boża. Jego następcą na stolicy św. Tomasza został Baselios Augen I.