Basen unisławski
Basen Unisławski – meandrowe (prawobrzeżne) rozszerzenie doliny Wisły w północnej części Basenu Fordońskiego, pomiędzy Chełmnem na północy, Unisławiem na wschodzie i Czarżem na południu[1].
Szerokość basenu wynosi około 8–9 km, a jego dno położone jest średnio na wysokości 30–35 metrów[2]. Teren basenu wyścielają utwory o zróżnicowanym pochodzeniu. W pobliżu koryta Wisły są to mineralne aluwia o różnej ziarnistości. Na wschodzie, z daleka od rzeki, występują utworzy jeziorzyskowo-bagienne (torfy i gytie). W niektórych miejscach napotykane są utwory eoliczne mające formy piaszczystych wzgórz (wąskich, podłużnych i w przypadku mniejszych form, bardzo prostolinijnych[2]), na których zalegają gleby uprawne (m.in. duży areał upraw warzywnych) o różnych właściwościach. Znajdują się tu też trwałe użytki zielone i lasy[1]. Najdłuższy z takich wałów znajduje się we wsi Błoto (5 kilometrów długości i 1,2 km szerokości)[2].
Obszar basenu jest cenny przyrodniczo i wchodzi w skład Zespołu Parków Krajobrazowych Chełmińskiego i Nadwiślańskiego[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Jacek Długosz, Zofia Dwulit, Zawartość rtęci w poziomie powierzchniowym i podpowierzchniowym gleb basenu unisławskiego, [w:] Jerzy K.. Garbacz, Diagnozowanie stanu środowiska. Metody badawcze - prognozy. Kompleksowe badania i ochrona środowiska naturalnego. Zbiór rozpraw, Bydgoszcz: Bydgoskie Towarzystwo Naukowe, 2009, s. 35-36, ISBN 978-83-60775-14-1, OCLC 751248415 [dostęp 2022-10-07].
- ↑ a b c Jarosław Kordowski, Rola martwego lodu w kształtowaniu rzeźby basenu unisławskiego, w: Przegląd Geologiczny, vol. 49, nr 10/1, 2001, s. 918