Bitwa morska przy porcie Damme

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bitwa morska przy porcie Damme
Wojna angielsko-francuska
Ilustracja
Jan I bez Ziemi
Czas

30 maja 1213

Miejsce

port Damme, Flandria

Terytorium

Flandria

Wynik

taktyczne zwycięstwo floty angielskiej

Strony konfliktu
Anglicy
Flamandowie

Francuzi
Dowódcy
hrabia Wilhelm (Długi Miecz), hrabia Reginald Filip II August
Siły
500 okrętów
tysiące ludzi, w tym 700 rycerzy
400 okrętów
15 000 ludzi, w tym 700 rycerzy
Straty
nieznane
wysokie straty w ludziach
100 okrętów spalonych
100 utraconych (później odbitych)
Położenie na mapie Morza Północnego
Mapa konturowa Morza Północnego, blisko dolnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
51°20′01″N 3°22′55″E/51,333589 3,381814

Bitwa morska przy porcie Damme – starcie zbrojne, które miało miejsce dnia 30 maja 1213 r. w trakcie walk angielsko-francuskich.

W roku 1204 król Francji Filip II August zagarnął francuskie posiadłości należące do króla angielskiego Jana bez Ziemi. Stało się to przyczyną wojny pomiędzy Francją a Anglią i sprzymierzoną z nią Flandrią.

W roku 1213 Filip wysłał w kierunku flamandzkiego portu Damme flotę w liczbie 400 okrętów i 15 000 ludzi (700 rycerstwa). W trakcie wyprawy wojska francuskie zdobyły Ypres oraz Brugię, po czym zostawiając niewielkie siły na okrętach, ruszyły na Gandawę. Zagrożony hrabia Flandrii poprosił o pomoc króla angielskiego, który wysłał mu na pomoc swojego brata Wilhelma hrabiego Salisbury (zw. Długim Mieczem), oraz hrabiego Boulogne Reginalda. Flota angielska liczyła 500 okrętów (wielu marynarzy i 700 rycerzy). Dnia 30 maja flota dopłynęła do Damme, gdzie zaatakowała okręty przeciwnika bronione przez nieliczne siły. Anglicy zdobyli 100 jednostek francuskich, kolejne 100 spalili w trakcie bitwy. Próbując wykorzystać sukces, na ląd wysadzono znaczny oddział wojska, który został jednak rozbity przez powracających Francuzów. Po tym starciu Anglicy powrócili na okręty i opuścili Flandrię, pozostawiając zdobyte okręty francuskie. Decyzją króla Francji okręty zostały jednak spalone, z obawy przed powrotem Anglików. Po bitwie wojska francuskie spustoszyły Flandrię.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Zygmunt Ryniewicz: Leksykon bitew świata, wyd. Alma-Press, Warszawa 2004.