Bitwa o Cooch’s Bridge
| wojna o niepodległość Stanów Zjednoczonych | |||
 Fragment mapy taktycznej z epoki, przedstawiającej rozstawienie wojsk wokół Cooch’s Bridge | |||
| Czas | |||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Wynik |
zwycięstwo Wielkiej Brytanii | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Położenie na mapie Stanów Zjednoczonych  | |||
| 39°38′23″N 75°43′36″W/39,639722 -75,726667 | |||
Bitwa o Cooch’s Bridge – starcie w trakcie kampanii filadelfijskiej podczas wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych pomiędzy korpusem lekkiej piechoty gen. Williama Maxwella, a heskim kontyngentem podpułkownika von Wumba. Celem patriotów było zablokowanie marszu Brytyjczyków na Filadelfię – ich przegrana nie przyniosła zamierzonego skutku.
Wprowadzenie[edytuj | edytuj kod]
30 czerwca 1777 roku gen. William Howe opuścił wraz z wojskami New Jersey i założył obóz na Staten Island[1]. 8 lipca rozpoczął przygotowania do ataku na Filadelfię[2] od strony zatoki Delaware[3]. 23 lipca 15-17 tysięcy żołnierzy zaokrętowanych na 267 statkach obstawianych przez 16 okrętów wojennych, wypłynęło ze Staten Island[3]. 29 lipca armada dotarła do zatoki Delaware, lecz dowiedziawszy się z – fałszywego jak się okazało – raportu o zbliżaniu się Jerzego Waszyngtona, Howe rozkazał udać się do zatoki Chesapeake[3]. Po ok. miesiącu na morzu brytyjskie siły zeszły na ląd 25 sierpnia w Head of Elk[3].
Głównodowodzący Armii Kontynentalnej gen. Jerzy Waszyngton wysłał korpus nowosformowanej lekkiej piechoty pod dowództwem gen. Williama Maxwella[2]. Jego oddziały zajęły pozycje wokół mostu Cooch’s Bridge, aby zablokować marsz przeciwnika ku Filadelfii[2].
Bitwa[edytuj | edytuj kod]
2 września oddziały Howe’a natrafiły na piechotę Maxwella[2]. Heski kontyngent pod dowództwem podpułkownika Ludwiga von Wurmba zaatakował i otoczył patriotów, a następnie dokonał szarży na bagnety[2]. Lekka piechota wycofała się, a po serii akcji opóźniających marsz Brytyjczyków dołączyła do głównych sił Waszyngtona[2].
Informacje o stratach są sprzeczne, ale zakłada się, iż strona rebeliancka straciła ok. 30 zabitych i nieznaną liczbę rannych, zaś zwolennicy korony 20-30 ludzi[2].
Starcie miało opóźnić marsz Brytyjczyków na stolicę, jednak w efekcie nie odniosło wielkiego skutku[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Terry M. Mays: Historical Dictionary of the American Revolution. Scarecrow Press, 2009, s. 652, seria: Tom 39 z Historical Dictionaries of War, Revolution, and Civil Unrest. ISBN 0-8108-7503-9. (ang.).
- Spencer Tucker: Almanac of American Military History. T. 1. ABC-CLIO, 2012, s. 2524. ISBN 1-59884-530-6. (ang.).