Bitwa pod Dessau

Bitwa pod Dessau – starcie zbrojne, które miało miejsce 25 kwietnia 1626 roku w trakcie wojny trzydziestoletniej. W bitwie oddziały protestanckie dowodzone przez hrabiego Mansfelda zostały pokonane przez armię cesarską.

Wiosną 1626 r. Mansfeld na czele 12 tys. ludzi wyruszył z Brandenburga w kierunku Magdeburga. Po dotarciu do rzeki Łaby w pobliżu Dessau armia protestancka natknęła się na siły cesarskie pod dowództwem Johana von Aldringen, zajmujące most na rzece. Siły cesarskie dysponowały 86 działami i były dobrze ukryte w głębokich dołach i zasiekach. Mansfeld nie docenił sił przeciwnika i dał rozkaz do ataku na pozycje cesarskie. Atak zakończył się jednak niepowodzeniem. Krótko po pierwszym ataku stronę cesarską wzmocniły siły Albrechta Wallensteina. Dnia 25 kwietnia 1626 r. doszło do decydującego starcia. Wszystkie ataki wojsk Mansfelda na silnie bronione pozycje wojsk cesarskich zostały odparte. Wtedy to Wallenstein na czele swojej jazdy uderzył z flanki na pozycje protestantów. W trakcie walki doszło do wybuchu wozów z prochem, w wyniku czego poległo wielu żołnierzy Mansfelda. Dowodzący armią protestantów zarządził odwrót. Siły Wallensteina ścigały przeciwnika przez Śląsk aż do Siedmiogrodu. Tam Mansfeld przeszedł na służbę księcia Gabora Bethlena, który jednak zawarł sojusz z cesarzem. Rozczarowany Mansfeld udał się w drogę do Wenecji, jednak dnia 29 listopada w bośniackiej miejscowości Rakowicza zapadł na ciężką chorobę, po której zmarł. Bitwa pod Dessau była pierwszym zwycięstwem militarnym Wallensteina w służbie cesarsko-habsburskiej.