Bitwa pod Ndżameną (2006)
| Konflikt czadyjsko-sudański | |||
| Czas | |||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Wynik |
Zwycięstwo sił rządowych | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
Położenie na mapie Czadu  | |||
| 12°06′59″N 15°04′20″E/12,116389 15,072222 | |||
Bitwa pod Ndżameną (2006) – starcie, które miało miejsce 13 kwietnia 2006 roku, gdy siły rebeliantów przeciwne rządom prezydenta Idriss Déby, przeprowadziły szturm na Ndżamenę, stolicę Czadu.
Bitwa nastąpiła krótko po podpisaniu porozumień mających zażegnać konflikt trwający od 2005 roku, pomiędzy Sudanem a Czadem. Prezydent Czadu Idriss Déby zerwał stosunki dyplomatyczne oraz poinformował iż nie jest w stanie zapewnić bezpieczeństwa tysięcy sudańskich uchodźców w rejonie Darfuru[2].
Bitwa[edytuj | edytuj kod]
Rebelianci próbowali zająć budynek Zgromadzenia Narodowego, jednak siły rządowe, wspierane przez francuski kontyngent, odparły atak[1]. Co najmniej 350 osób, wliczając rebeliantów, żołnierzy i cywili zginęło w walkach. 271 rebeliantów zostało wziętych do niewoli[3].
Następstwa[edytuj | edytuj kod]
Czad[edytuj | edytuj kod]
Prezydent Idriss Déby obwinił za atak rząd Sudanu, twierdząc, iż wiele z tych ataków było faktycznie wspieranych oraz kierowanych przez Sudan. Następnie zagroził wydaleniem 200000 sudańskich uchodźców z wschodniej części kraju[4].
Sudan nie zaprzeczył otwarcie oskarżeniom, w zamian za to oskarżył Czad o wspieranie bojowników w regionie Darfuru, gdzie arabska milicja walczy prawie trzy lata.
Prezydent stwierdził, że atak rebeliantów został tak zaplanowany, aby zachęcić przeciwników prezydenta wewnątrz kraju do nieposłuszeństwa, co miało doprowadzić do wojny domowej oraz zablokowania wyborów prezydenckich, w których Prezydent Déby został wybrany na trzecią już kadencję[5].
Inni[edytuj | edytuj kod]
Działania sił rebeliantów ze ”Zjednoczonego frontu na rzecz demokratycznej zmiany” zostały potępione przez Radę Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych. Sekretarz generalny Kofi Annan wyraził zaniepokojenie pogorszeniem sytuacji bezpieczeństwa w Czadzie[6]. Republika Środkowoafrykańska ogłosiła zamknięcie granicy z Sudanem 14 kwietnia, aby rebelianci nie przeniknęli na terytorium republiki[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Idriss Deby – prezydent Czadu, sojusznik Zachodu i... zamordysta. konflikty.wp.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-05)]. (pol.).; wp.pl
- ↑ Andrew England: Chad severs ties with Sudan. Financial Times, 2006-04-15. [dostęp 2009-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
- ↑ Latin American News Agency Prensa Latina. 2006-04-17. [dostęp 2009-04-17]. (ang.).
- ↑ Chad reassures UN, no expulsion of Darfur refugees. Sudan Tribune, 2006-04-17. [dostęp 2009-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-11-21)]. (ang.).
- ↑ Daniel Flynn: Chad's leader accuses Sudan of waging war. The Scotsman, 2006-04-18. [dostęp 2009-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-06-24)]. (ang.).
- ↑ UN condemns rebel attack in Chad. BBC News, 2006-04-14. [dostęp 2009-04-17]. (ang.).
- ↑ Daniel Flynn: After Battle in Capital, Chad Threatens to Expel Sudanese. New York Times, 2006-04-15. [dostęp 2009-04-17]. (ang.).