Bleach (album)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje) o 22:09, 15 sty 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Bleach
ilustracja
Wykonawca albumu studyjnego
Nirvana
Wydany

15 czerwca 1989

Nagrywany

1988–1989

Gatunek

Grunge

Długość

42:14

Wydawnictwo

Sub Pop

Producent

Jack Endino

Oceny
Album po albumie
— Bleach
(1989) 		Nevermind
(1991)

Bleach – debiutancki album zespołu Nirvana wydany 15 czerwca 1989 za pośrednictwem niezależnej wytwórni płytowej Sub Pop Records. Początkowo sprzedaż albumu szacowano na 30 000 kopii, jednak po sukcesie następnego albumu zespołu, Nevermind, fani grupy zaczęli nabywać również mało znany dotąd debiut zespołu. Album osiągnął status platynowej płyty w Stanach Zjednoczonych.

Nagrywanie

Album został nagrany w Reciprocal Recording Studios w Seattle, wyprodukował go Jack Endino. Nirvana zaczęła proces nagrywania albumu od pięciogodzinnej sesji 24 grudnia 1988[5]. Następne sesje odbyły się w dniach 29-31 grudnia oraz 14 i 24 stycznia[6]. Cały proces nagrywania Endino oszacował na 30 godzin. Trzy spośród piosenek umieszczonych na albumie – "Floyd the Barber", "Paper Cuts" i "Downer" został nagranych podczas wcześniejszych sesji w Reciprocal Recording Studios w 1988 (podczas których na perkusji grał Dale Crover). Pomimo prób ponownego nagrania utworów wraz Chadem Channingiem na perkusji, zespół ostatecznie zdecydował zmiksować i dołączyć wersje nagrane z Croverem do końcowej wersji Bleach[7]. "Big Long Now" nie został dołączony do albumu, gdyż Cobain uważał, że "było już wystarczająco dużo ciężkiego, wolnego materiału na Bleach. Nie chciałem wydać tej piosenki"[6]. Proces nagrywania albumu i produkcji został zakończony, jednak prezes Sub Pop, Bruce Pavitt, zdecydował o ponownym procesie produkcji albumu i wpisał na listę albumów oczekujących wydania. Premiera albumu była wielokrotnie opóźniana (kilka miesięcy), dopiero w maju 1989 Sub Pop zgromadziło dostateczną ilość pieniędzy niezbędną do wydania albumu[7].

Należność za sesję nagraniową w wysokości 606 dolarów uiścił Jason Everman, gitarzysta, który był zachwycony demem nagranym przez zespół razem z Croverem[8]. Everman po kilku tygodniach dołączył do zespołu jako drugi gitarzysta[7]. Gitarzysta został zapisany na poligrafii dołączonej do albumu jako czynny członek zespołu, nie nagrał z grupą jednak żadnego utworu. Krist Novoselic wyjaśnił: "Chcieliśmy, by poczuł się w zespole jak w domu"[9].

Muzyka

Jak przyznał Cobain, muzyka zaprezentowana na Bleach była zgodna z preferencjami Sub Pop Records. "Powstała presja ze strony Sub Pop i sceny grunge'owej, by grać "muzykę rockową". Zredukujcie złożoność swojej muzyki do minimum i uczyńcie z niej drugie Aerosmith". Cobain uważał, że musi spełnić oczekiwania zarówno fanów jak i krytyków w celu zbudowania rzeszy fanów i świadomie "zepsuł" swój talent do pisania utworów w trakcie nagrywania Bleach[10].

W wywiadzie udzielonym magazynowi Spin Cobain powiedział: "Nie zlekceważyłem tego, jak będą wyglądać teksty piosenek. 80% tekstów napisałem w ostatnią noc przez rozpoczęciem nagrywania"[11]. W trakcie nagrywania i produkcji Cobain wielokrotnie wprowadzał rozmaite poprawki i korekty[7]. Cobain powiedział:

Czułem jak ktoś odsunięty na bok, jak ktoś zrzucony na ścianę. Nie wiedziałem o co chodzi. Krzyczmy ohydne teksty i jeśli tylko nie są seksistami (...) Nie róbcie wstydu i wszystko będzie dobrze. Nie przyznaję się do żadnego z tych tekstów[11].)

Biograf Nirvany Michael Azerrad, ze pomimo braku swobody w komponowaniu materiału, wiele utworów z albumu traktuje o życiu Cobaina i jego życiowych incydentach i perypetiach[12]. "Mr. Moustache" był zainspirowany negatywnym nastawieniem Cobaina do stylu macho[13]. "School" wyrażał krytykę sceny muzycznej w Seattle, a przede wszystkim wytwórni Sub Pop[14].

Wydanie

Sub Pop wydała pierwszy 1000 kopii na białym winylu, następne 2000 na czarnym, dalsze wydania znajdowały się na czerwonych i niebieskich płytach. Pierwsze 3000 kopii zostało wydanych wraz z fotografią Jasona Evermana. Wersje winylowe nie zawierają utworów "Big Cheese" i "Downer"[15]. Album został wydany w Wielkiej Brytanii za pośrednictwem Tupelo Records w czerwcu 1989 – pierwsze 300 kopii zostało wydanych na białym winylu, następne 2000 – na ciemnozielonym. Reszta wydanych kopii to czarne winyle. Wersja brytyjska również nie zawierała utworu "Downer"[15]. W Australii Bleach został wydany za pośrednictwem Waterfront Records i w latach 1990 – 1992 wydany kilkakrotnie z różnymi kolorami płyt i okładek[16]. Sub Pop wydała zmasterowaną wersję albumu na CD i kasecie magnetofonowej w kwietniu 1992[15].

Opakowanie

Robocza nazwa albumu brzmiała Too Many Humans[17]. Nazwa została zmieniona na Bleach po tym, jak podczas przejeżdżania przez San Francisco Cobain przeczytał plakat ostrzegający przed zarażeniem AIDS – plakat radził ludziom uzależnionym od narkotyków czyszczenie strzykawek przed zażyciem[7].

Lista utworów

  1. "Blew" – 2:54
  2. "Floyd the Barber" – 2:17
  3. "About a Girl" – 2:48
  4. "School" – 2:42
  5. "Love Buzz" – 3:35
  6. "Paper Cuts" – 4:05
  7. "Negative Creep" – 2:55
  8. "Scoff" – 4:10
  9. "Swap Meet" – 3:02
  10. "Mr. Moustache" – 3:23
  11. "Sifting" – 5:22
Wydanie CD z 1992 roku
  2. "Big Cheese" – 3:42
  3. "Downer" – 1:42
Wydanie z 2009 roku – występ na żywo z Pine Street Theatre (Portland, Oregon), 9 lutego 1990
  2. "Intro" – 0:53
  3. "School" – 2:36
  4. "Floyd the Barber" – 2:17
  5. "Dive" – 3:42
  6. "Love Buzz" – 2:58
  7. "Spank Thru" – 2:59
  8. "Molly's Lips" – 2:16
  9. "Sappy" – 3:19
  10. "Scoff" – 3:53
  11. "About a Girl" – 2:28
  12. "Been a Son" – 2:01
  13. "Blew" – 4:32

Skład

Pozycje na listach

Rok Lista Pozycja
1992 Finlandia 24
1992 Niemcy 24
1992 Austria 26
1992 Nowa Zelandia 30
1992 Wielka Brytania 33
1992 Australia 34
1992 Japonia 46
1992 Billboard 200 89

Wyróżnienia

  • Kerrang! – "100 albumów, które musisz usłyszeć przed śmiercią" – miejsce 78. (1998)
  • Kerrang! – "100 albumów, które musisz usłyszeć przed śmiercią" – miejsce 28. (1998)

Przypisy

  1. ↑ Bleach – Nirvana | Songs, Reviews, Credits | AllMusic [online], www.allmusic.com [dostęp 2017-11-22] (ang.).
  2. ↑ Nirvana: Bleach : Music Reviews : Rolling Stone
  3. ↑ Bleach – Nirvana – Recenzje płyt – Teraz Rock
  4. ↑ BBC – Music – Review of Nirvana – Bleach
  5. ↑ Azerrad, s. 90
  6. ↑ a b Gillian G. Gaar "Verse Chorus Verse: The Recording History of Nirvana". Goldmine. 14 lutego 1997.
  7. ↑ a b c d e Azerrad, s. 91
  8. ↑ Levin Hannah "Jack Endino", Seattle Metropolitan, grudzień 2008, s. 66.
  9. ↑ Azerrad, s. 92
  10. ↑ Azerrad, s. 102
  11. ↑ a b Steinke, Darcey. "Smashing Their Heads on That Punk Rock". Spin. październik 1993.
  12. ↑ Azerrad, s. 97
  13. ↑ Azerrad, s. 99
  14. ↑ Azerrad, s. 100
  15. ↑ a b c Aaron Tuller: Nirvana Discography 3.3. 1996-10-19. [dostęp 2009-03-27].
  16. ↑ Waterfront Records Discography.
  17. ↑ Cross, s. 105

Bibliografia

  • Michael Azerrad. Come As You Are: The Story of Nirvana. Doubleday, 1994. ISBN 0-385-47199-8
  • Charles Cross. Heavier Than Heaven: A Biography of Kurt Cobain. Hyperion, 2001. ISBN 0-7868-8402-9

Linki zewnętrzne

Nirvana
Albumy studyjne
Albumy koncertowe
Kompilacje
Minialbumy
Box-sety
Single
Wideo
Powiązane
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Bleach_(album)&oldid=51578067”