Bobby Colomby
| Imię i nazwisko |
Robert Wayne Colomby |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
20 grudnia 1944 |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód |
muzyk, kompozytor, producent muzyczny, prezenter telewizyjny |
| Aktywność |
od pocz. lat 60. |
| Wydawnictwo | |
| Powiązania |
Robert Wayne Colomby, znany w świecie muzycznym jako Bobby Colomby (ur. 20 grudnia 1944 w Nowym Jorku) – amerykański muzyk, kompozytor, producent muzyczny, prezenter telewizyjny, najbardziej znany jako członek zespołu Blood, Sweat and Tears.
Trzykrotnie zdobył Nagrodę Grammy, a sześciokrotnie był do niej nominowany.
Życiorys i kariera muzyczna[edytuj | edytuj kod]
Początki[edytuj | edytuj kod]
Bobby Colomby urodził się 20 grudnia 1944 roku w Nowym Jorku[1]. Jego ojciec, Saul Golombek wyemigrował wraz rodziną wiosną 1939 roku do Stanów Zjednoczonych z powodu nazistowskich prześladowań. Po przyjeździe osiedlił się w Nowym Jorku zmieniając imię i nazwisko na Fred Colomby. Założył firmę zegarmistrzowską, w której pracowała również jego żona Elsie z domu Ries[2]. Bobby Colomby dorastał w bardzo muzykalnej rodzinie. Jego brat Harry był przez 14 lat menadżerem Theloniousa Monka, zaś drugi brat, Jules, również muzyk jazzowy, był bliskim przyjacielem Milesa Davisa. Bobby w wieku piętnastu lat zaczął grać na perkusji kontynuując równolegle swoją edukację, zakończoną tytułem licencjata z psychologii. Podczas studiów podyplomowych postanowił zająć się muzyką[3]. Jedyną muzyką, której słuchał, był jazz. Ekscytował go w nim styl muzycznej ekspresji, który uważał za wyjątkowy, inteligentny i spontaniczny. Był zdania, iż muzyka pop nie była tak pomysłowa. Była przewidywalna, rzadko obfitując w niespodzianki[4].
Kariera muzyczna[edytuj | edytuj kod]
Blood, Sweat & Tears[edytuj | edytuj kod]
W 1967 roku wraz ze Stevem Katzem i Alem Kooperem założył zespół Blood, Sweat & Tears, rozpoczynając w nim blisko dziesięcioletnią karierę[3]. Swoim powstaniem Blood Sweat & Tears zdefiniował nową kategorię w muzyce popularnej: jazz-rock. Nigdy nie została uznana przez krytyków za czystą formę sztuki, ale raczej za hybrydę[5].
Cztery pierwsze albumy zespołu zdobyły certyfikat złotej płyty. Podobny certyfikat zdobyły trzy jego single: „You've Made Me So Very Happy”, „Spinning Wheel” i „And When I Die”[6]. Dodatkowo drugi album, Blood, Sweat & Tears zdobył nagrodę Grammy w kategorii: Album roku[7]. Colomby wyprodukował również szereg albumów zespołu[3]. Odszedl z niego w 1976 roku[8].
Kariera solowa[edytuj | edytuj kod]
W 1976 roku Colomby był producentem debiutanckiego albumu Jaco Pastoriusa[8]. Jako wiceprezes ds. A&R w Epic Records był producentem wykonawczym albumu Destiny zespołu The Jacksons[3] (1978)[8]).
Również w 1978 roku grał na perkusji i instrumentach perkusyjnych na nominowanym do nagrody Grammy albumie Eddiego Palmieriego Lucumí, Macumba, Voodoo[8].
Podczas trwającej pięć lat kadencji na takim samym stanowisku w Capitol Records wyprodukował albumy takich artystów jak America i Tavares[3].
Przez kilka lat pod koniec lat 80. był reporterem programów telewizyjnych Entertainment Tonight i CBS This Morning[8].
Pracując jako starszy konsultant ds. A&R w EMI/Manhattan Records, podpisał kontrakty i zajmował się rozwojem artystycznym takich wykonawców jak: Robbie Nevil, Thomas Dolby i Richard Marx[3]. Z tym ostatnim założył w 2000 roku krótko istniejącą wytwórnię Signal 21[9].
W 2002 roku rozpoczął produkcję szeregu albumów trębacza Chrisa Bottiego, w tym: "December, When I Fall in Love, To Love Again, Italia i Impressions oraz DVD: Chris Botti Live with Special Guests i Chris Botti in Boston[8].
Nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]
- Nagroda Grammy – 3 zdobyte, 6 nominacji[10].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Bobby Colomby. AllMusic. [dostęp 2023-06-10]. (ang.).
- ↑ Richard Sandomir: Harry Colomby, Teacher Who Aided a Jazz Great’s Career, Dies at 92. The New York Times. [dostęp 2023-06-10]. (ang.).
- ↑ a b c d e f Eastern Promotion: Bobby Colomby. easternpromotion.com. [dostęp 2023-06-10]. (ang.).
- ↑ Jay S. Jacobs: Bobby Colomby and John Scheinfeld Explain What the Hell Happened to Blood, Sweat and Tears. PopEntertainment.com. [dostęp 2023-06-11]. (ang.).
- ↑ Jeremiah Rickert: Interview with Bobby Colomby, April 2nd, 1998. rdrop.com. [dostęp 2023-06-10]. (ang.).
- ↑ RIAA: Gold & Platinum – RIAA (BLOOD, SWEAT & TEARS). www.riaa.com. [dostęp 2023-06-10]. (ang.).
- ↑ The Recording Academy: Blood, Sweat And Tears. www.grammy.com. [dostęp 2023-06-10]. (ang.).
- ↑ a b c d e f Bernhard Castiglioni: Bobby Colomby. Drummerworld. [dostęp 2023-06-10]. (ang.).
- ↑ Signal 21. Discogs. [dostęp 2023-06-11]. (ang.).
- ↑ The Recording Academy: Bobby Colomby. Grammy.com. [dostęp 2023-06-10]. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Bobby Colomby w bazie Discogs.com (ang.)
- Bobby Colomby w bazie IMDb (ang.)