Bogna Krasnodębska-Gardowska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bogna Krasnodębska-Gardowska
Data i miejsce urodzenia

19 marca 1900
Sosnowiec

Data i miejsce śmierci

20 listopada 1986
Kraków

Narodowość

polska

Alma Mater

Szkoła Sztuk Pięknych w Warszawie

Dziedzina sztuki

graficzka, pedagog

Odznaczenia
Medal 10-lecia Polski Ludowej

Bogna Krasnodębska-Gardowska (ur. 19 marca 1900 w Sosnowcu, zm. 20 listopada 1986 w Krakowie) – polska artystka plastyczka. Specjalizowała się w grafice warsztatowej (zwłaszcza drzeworycie) oraz rysunku.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się 19 marca 1900 w Sosnowcu, w rodzinie Aleksandra i Marii z Czajkowskich[1]. Po ukończeniu w 1921 Państwowych Kursów Pedagogicznych dla Nauczycieli Rysunku w Warszawie, studiowała u prof. Władysława Skoczylasa w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych (1923–1930) oraz w Paryżu. Od 28 października 1926 była żoną prof. Ludwika Gardowskiego[1].

Nauczała w Szkole Rzemiosł i Sztuki Stosowanej w Warszawie (1933–1935). Była członkiem założycielem „Rytu” (1925–1939), członkiem rady Bloku Związku Zawodowych Polskich Artystów Plastyków oraz Związku Nauczycieli Rysunku. Za całokształt prac otrzymała medal złoty na międzynarodowej wystawie w Paryżu (1937)[1].

Po wojnie zamieszkała w 1947 w Krakowie, wykładała na Politechnice Krakowskiej (1948–1966). Należała do Grupy Dziewięciu Grafików (1947–1960).

Zmarła 20 listopada 1986. Została pochowana na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie (cmentarzu wojskowym przy ul. Prandoty w Krakowie, kwatera XCVI-2-14)[2].

Grób Bogny Krasnodębskiej-Gardowskiej na cmentarzu wojskowym przy ul. Prandoty w Krakowie

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 158. [dostęp 2021-08-04].
  2. Lokalizator Grobów - Zarząd Cmentarzy Komunalnych [online], www.zck-krakow.pl [dostęp 2021-08-04].
  3. M.P. z 1955 r. nr 103, poz. 1410 - Uchwała Rady Państwa z dnia 28 lutego 1955 r. nr 0/350 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jolanta Chrzanowska-Pieńkos, Andrzej Pieńkos: Leksykon sztuki polskiej XX wieku, Wydawnictwo Kurpisz, 2001 ISBN 83-86600-48-9.