Bomba orientacyjno-sygnalizacyjna
Bomba orientacyjno-sygnalizacyjna – rodzaj pomocniczej bomby lotniczej.
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Bomby orientacyjno-sygnalizacyjna przeznaczone są do wytwarzania punktów orientacyjnych w przestrzeni powietrznej[1], w tym do oznaczenia rejonu zbiórki grupy samolotów, wytyczania trasy lotu, ułatwienia nawigowania i bombardowania oraz sygnalizacji na ziemi, wodzie i w powietrzu. Napełniona środkami chemicznymi, po wybuchu wytwarza kolorowy dym, ogień lub plamę na wodzie[2].
Przeznaczone są też do tworzenia na ziemi dymnych (w dzień) i ogniowych (w nocy) punktów orientacyjnych oznaczających cele, miejsce zrzutu desantu i inne punkty kontrolno-orientacyjne. Bomby wyposażone są w spadochronowy układ hamująco-stabilizujący i metalową zaostrzoną żerdź. Po upadku świecy na ziemię, pozostaje ona w położeniu pionowym[1].
Wyróżnia się też morskie bomby orientacyjne. Przeznaczone są one do wytwarzania punktów orientacyjno-sygnalizacyjnych na morzu. Bomba taka jest wypełniona ciekłym barwnikiem, który tworzy barwną plamę[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Andruszkiewicz, Motyl i Pająk 2021 ↓, s. 24.
- ↑ Laprus (red.) 1979 ↓, s. 49.
- ↑ Andruszkiewicz, Motyl i Pająk 2021 ↓, s. 25.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Marek Andruszkiewicz, Marta Motyl, Jacek Pająk: Rozpoznanie przeciwnika powietrznego w pododdziałach przeciwlotniczych. Wrocław: Akademia Wojsk Lądowych im. gen. Tadeusza Kościuszki, 2021. ISBN 978-83-66299-44-3.
- Marian Laprus (red.): Leksykon wiedzy wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979. ISBN 83-11-06229-3.