Brian Woolf
| Państwo | |
|---|---|
| Data urodzenia |
28 stycznia 1937 |
| Gra pojedyncza | |
| Roland Garros |
2R (1959) |
| Wimbledon |
1R (1959, 1960) |
Brian Woolf (ur. 28 stycznia 1937) – nowozelandzki tenisista, reprezentant kraju w Pucharze Davisa.
Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]
Uczestniczył w amatorskich turniejach tenisowych na przełomie lat 50. i 60., notując zwycięstwa m.in. nad Tonym Pickardem, Mikiem Sangsterem, Ingo Budingiem. W 1960 roku doszedł do finałów turnieju Tally Ho w Birmingham (porażka z Davidem Samaai) i mistrzostw Essex (porażka z Nealem Fraserem), a także półfinałów w Surrey (przegrał z Keithem Diepraamem), Priory Club (Birmingham) i West End Invitation (Auckland). W 1961 roku wygrał turniej Northland Easter po finałowej wygranej nad Kevinem Longiem, a w finale mistrzostw Nowej Zelandii uległ Lew Gerrardowi.
W 1959 roku uczestniczył w międzynarodowych mistrzostwach Francji, gdzie otrzymał wolny los w pierwszej rundzie, a w drugiej rundzie został wyeliminowany przez utytułowanego Australijczyka Roya Emersona. W tym samym roku na Wimbledonie przegrał w pierwszej rundzie z przedstawicielem gospodarzy Mikiem Daviesem w czterech setach, osiągnął natomiast czwartą rundę (1/8 finału) gry mieszanej, mając za partnerkę rodaczkę Pat Nettleton (ulegli nieznacznie Emersonowi i Sandrze Reynolds z RPA 6:4, 9:11, 5:7). W 1960 roku na Wimbledonie Woolfa wyeliminował w rundzie otwarcia Bob Hewitt, a z wimbledońskiego turnieju pocieszenia Plate – Herbert Flam.
W 1959 roku Woolf wystąpił w meczu reprezentacji w Pucharze Davisa w zwycięskim spotkaniu przeciw Irlandii. W ostatnim pojedynku tego meczu, ustalającym końcowy wynik na 5:0 dla Nowej Zelandii, pokonał 6:4, 6:3, 6:2 Jamesa Buckleya.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2021-11-29] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2021-11-29] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2021-11-29] (ang.).
- Brian Woolf. Wimbledon. [dostęp 2021-11-29]. (ang.).