Camillo Schumann

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Camillo Schumann
Data i miejsce urodzenia

10 marca 1872
Königstein

Pochodzenie

niemieckie

Data i miejsce śmierci

29 grudnia 1946
Bad Gottleuba

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor, organista

Camillo Schumann (ur. 10 marca 1872 w Königstein, zm. 29 grudnia 1946 w Bad Gottleuba[1][2]) – niemiecki kompozytor i organista.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Brat Georga[1][2]. Muzyki początkowo uczył się od ojca, następnie studiował w konserwatorium w Lipsku u Salomona Jadassohna, Carla Reineckego i Paula Homeyera[1][2]. W latach 1894–1896 był uczniem Woldemara Bargiela w Berlinie[1][2]. Od 1896 roku pełnił funkcję organisty w katedrze w Eisenach[1][2]. Pod koniec życia zamieszkał w Bad Gottleuba[1].

Tworzył głównie utwory organowe[1][2], ponadto napisał 6 kantat, 3 tria fortepianowe, 5 sonat wiolonczelowych, 2 sonaty klarnetowe, 2 sonaty fortepianowe[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 5 Pisc–Stra. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3233. ISBN 0-02-865530-3.
  2. a b c d e f Podręczna encyklopedia muzyki kościelnej. opr. ks. Gerard Mizgalski. Poznań-Warszawa-Lublin: Księgarnia św. Wojciecha, 1959, s. 448.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]