Chłopowo (jezioro)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Chłopowo
ilustracja
Położenie
Państwo

 Polska

Miejscowości nadbrzeżne

Chłopowo

Wysokość lustra

61,8[1] m n.p.m.

Morfometria
Powierzchnia

67,5 ha[1]

Wymiary
• max długość
• max szerokość


1900m
250m

Głębokość
• średnia
• maksymalna


10,9[1] m
27,9[1] m

Hydrologia
Klasa jakości wody

umiarkowany stan ekologiczny

Rodzaj jeziora

polodowcowe

Położenie na mapie gminy Krzęcin
Mapa konturowa gminy Krzęcin, blisko centrum na prawo znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Chłopowo”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco u góry znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Chłopowo”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, na dole znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Chłopowo”
Położenie na mapie powiatu choszczeńskiego
Mapa konturowa powiatu choszczeńskiego, na dole nieco na lewo znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Chłopowo”
Ziemia53°02′55″N 15°31′58″E/53,048611 15,532778

Chłopowo (niem. Klopp See)[2]jezioro rynnowe w Polsce położone w województwie zachodniopomorskim, w powiecie choszczeńskim, w gminie Krzęcin[3].

Akwen leży na Pojezierzu Choszczeńskim na północnych krańcach miejscowości Chłopowo. Największe jezioro gminy Krzęcin[4].

W systemie gospodarki wodnej podlega regionalnemu zarządowi gospodarki wodnej w Bydgoszczy, zarządowi zlewni w Pile i nadzorowi wodnemu w Wieleniu. Jest jednolitą częścią wód powierzchniowych PLLW10797 (Chłopowo), leżąc w regionie wodnym Noteci i obszarze dorzecza Odry. Ma typ 2a (jezioro o wysokiej zawartości wapnia, o małym wypływie zlewni, stratyfikowane)[5].

W 1995 jezioro oceniono w drugiej klasie czystości[1]. W 2015 jego stan ekologiczny sklasyfikowano jako umiarkowany, o czym przesądziło słabe nasycenie wód hypolimnionu tlenem, podczas gdy stan makrofitów, przezroczystości i przewodności elektrolitycznej wody był dobry, a fitoplanktonu i fitobentosu bardzo dobry. Stan chemiczny wód w tym samym roku nie osiągnął stanu dobrego, przy czym jedyną z badanych wówczas substancji priorytetowych, która przekroczyła normę, był benzo(g,h,i)perylen[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Adam Choiński: Katalog jezior Polski. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM, 2006, s. 208. ISBN 83-232-1732-7.
  2. Schwachenwalde, Meßtischblatt nr. 2959, 1:25 000, 1934
  3. Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 2. Wody stojące, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 35, ISBN 83-239-9607-5.
  4. Geo Portal 360. 2019. [dostęp 2019-12-07]. (pol.).
  5. LW_wykaz - aPGW [xlsx], Aktualizacja planów gospodarowania wodami na obszarach dorzeczy (pol.).
  6. Ocena stanu jednolitych części wód jezior w latach 2011-2016 [xlsx], Główny Inspektorat Ochrony Środowiska (pol.).