Chrystus w domu Szymona

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Chrystus w domu Szymona
Christus in het huis van Simon de Farizeër met een stichtersportret
Ilustracja
Autor

Dirk Bouts

Data powstania

1446–1454

Medium

tempera na desce

Wymiary

40 × 61 cm

Miejsce przechowywania
Miejscowość

Berlin

Lokalizacja

Gemäldegalerie

Chrystus w domu Szymona (niderl. Christus in het huis van Simon de Farizeër met een stichtersportret) – obraz niderlandzkiego malarza doby późnego gotyku Dirka Boutsa, powstały w latach 1446–1454[1], przechowywany w berlińskiej Gemäldegalerie.

Geneza tematu[edytuj | edytuj kod]

Obraz przedstawia scenę nowotestamentową zaczerpniętą z Ewangelii Łukasza. Pewnego razu jeden z faryzeuszy, Szymon, zaprosił Jezusa do swego domu. Tam, gdy zasiedli do posiłku, pewna kobieta padła do nóg Jezusowi i łzami poczęła oblewać jego nogi i własnymi włosami wycierać je. Chrystus, mimo oburzenia wśród biesiadników, za jej wiarę odpuścił jej grzechy[2].

Opis obrazu[edytuj | edytuj kod]

Bouts umieścił scenę w gotyckim wnętrzu. Za stołem znajduje się czterech mężczyzn. Z lewej strony Jezus, następnie Szymon i apostołowie Piotr, na co wskazuje jego rzedniejąca broda i tonsura oraz Jan, tradycyjnie przedstawiony jako młody pozbawiony zarostu mężczyzna z długimi włosami opadającymi na ramiona. Obaj nie byli wymienieni w Ewangelii. Po prawej stronie artysta umieścił klęczącego mnicha Kartuzów, fundatora obrazu. Cała czwórka przygląda się kobiecie obmywającej stopy Chrystusa. U każdego z nich obecność kobiety wywołuje inną reakcję: Jezus błogosławi ją, Szymon przygląda się zaciekawiony, Piotr robi gest obronny, jakby nie chciał mieć z nią nic wspólnego, a Jan wskazuje na nią z aprobatą. Po lewej stronie dzieła klęczy kobieta nie wymieniona z imienia. Według tradycji Święty Augustyn widział w niej Marię Magdalenę, grzesznicę, która odpokutowywała swoje grzechy towarzysząc Jezusowi aż do chwili ukrzyżowania. Bouts namalował na ziemi jej atrybuty – szkatułę z oliwą lub z maścią.

Motyw w domu Szymona porusza doktrynę przebaczenia, której nie rozumieli faryzeusze postępujący zgodnie według prawa mojżeszowego i szukającego w naukach Jezusach bluźnierstwa. U Szymona dokonała się konfrontacja pomiędzy dwoma koncepcjami.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Patrick de Rynck, Jak czytać opowieści biblijne i mitologiczne w sztuce. Wyd. Universitas, Kraków 2008, ISBN 97883-242-0903-3.
  • Antoni Ziemba: Sztuka Burgundii i Niderlandów 1380-1500. Niderlandzkie malarstwo tablicowe Tom II. Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego, 2008. ISBN 978-83-235-0443-6.