Cmentarz na Oruni

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cmentarz ewangelicki pw. Świętego Jerzego
Ilustracja
pomnik w części zachodniej
Państwo

 Polska

Miejscowość

Gdańsk-Orunia

Typ cmentarza

wyznaniowy

Wyznanie

ewangelicyzm

Stan cmentarza

nie istnieje

Data otwarcia

ok. 1550

Data likwidacji

1956[1]

Położenie na mapie Gdańska
Mapa konturowa Gdańska, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Cmentarz ewangelicki pw. Świętego Jerzego”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry znajduje się punkt z opisem „Cmentarz ewangelicki pw. Świętego Jerzego”
Położenie na mapie województwa pomorskiego
Mapa konturowa województwa pomorskiego, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Cmentarz ewangelicki pw. Świętego Jerzego”
Ziemia54°19′20,48″N 18°37′58,82″E/54,322356 18,633006

Cmentarz ewangelicki pw. Świętego Jerzego – nieistniejący ewangelicki cmentarz w gdańskiej Oruni.

Położony był między ul. Gościnną i ul. Żuławską. Przez środek cmentarza przebiega linia kolejowa Gdańsk-Warszawa, która dzieliła cmentarz na część starą i nową.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Został założony w 1550 roku jako cmentarz parafialny wsi. Znajdował się niedaleko kościoła, na którego miejscu wybudowano w 1823 roku obecny kościół św. Jana Bosko. Znajdowały się na nim bogato zdobione stele z XVIII wieku. Został tu pochowany dziadek Artura Schopenhauera – Andrzej Schopenhauer[2]. Ostatnie pochówki miały miejsce jeszcze podczas II wojny światowej.

W 1957 roku cmentarz został przeznaczony do likwidacji, w związku z pobliską budową osiedla bloków mieszkalnych. Większość nagrobków została zniszczona. Niektóre do lat 90. służyły za płyty chodnikowe i obramowania piaskownic.

Obecnie[edytuj | edytuj kod]

Obecnie jest to teren zielony ze starymi drzewami tworzącymi słabo widoczne alejki. Zachowała się podmurówka dawnego płotu cmentarnego przy ul. Gościnnej. Na terenie cmentarza położone są także pawilony handlowe i ośrodek zdrowia.

Obszar cmentarza wpisany jest do gminnej ewidencji zabytków[3].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Część wschodnia cmentarza

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jerzy Samp, Orunia: historia, zabytki, kultura, Gdańsk: Zrzeszenie Kaszubsko-Pomorskie. Zarząd Główny, 1992, ISBN 83-85011-61-7, OCLC 830058867.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]