Czerwona Róża (organizacja)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Czerwona Róża – tajna organizacja kierująca pracą polskich patriotycznych kół młodzieżowych (przede wszystkim gimnazjalnych) w zaborze pruskim, działająca w latach 1899-1901 i założona w Poznaniu.

Nazwa zaczerpnięta została od znaku, jaki nosili członkowie organizacji, a dokładnie delegaci poszczególnych kół. Struktura podzielona była na trzy okręgi, mające swoje siedziby w Poznaniu, Gnieźnie i Ostrowie Wielkopolskim. Z uchwał, jakie podejmowano na forum organizacji wynika, że miała ona charakter koordynujący i wyznaczający formy działań. Działacze Czerwonej Róży poddawani byli stałej i silnej inwigilacji, m.in. przez ciała pedagogiczne szkół, stąd nieuniknione były częste wpadki i procesy sądowe członków. W 1901 organizacja uległa przekształceniu w Związek Młodzieży Polskiej „Przyszłość”[1].

Celem działania organizacji była walka o narodową samodzielność Polski i jej silny byt ekonomiczny[2].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Antoni Czubiński, Zdzisław Grot, Benon Miśkiewicz, Powstanie Wielkopolskie 1918-1919. Zarys dziejów, PWN, Warszawa-Poznań, 1988, s.72, ISBN 83-01-08666-1
  2. Przyszłość, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2015-11-08].