Czesław Małyszewicz

Czesław Małyszewicz
Data i miejsce urodzenia	6 lutego 1876 ; Korytnica
Data i miejsce śmierci	8 lipca 1929 ; Wejherowo
	Odznaczenia

Czesław Tymoteusz Małyszewicz (ur. 6 lutego 1876 w Korytnicy, zm. 8 lipca 1929 w Wejherowie) − inżynier mechanik, oficer Marynarki Wojennej Imperium Rosyjskiego, w niepodległej Polsce pracownik Urzędu Marynarki Handlowej, później Urzędu Morskiego w Gdyni.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Czesław Małyszewicz pochodził ze szlacheckiej, osiadłej w guberni siedleckiej, rodziny Teodora (1847−1922), powstańca styczniowego, i Józefy z Baczewskich (1846−1922)^[1]. Ukończył studia na wydziale mechanicznym Instytutu Technologicznego^[2] im. Mikołaja I w Petersburgu. W 1903 roku, po zaliczeniu egzaminów w Morskiej Szkole Inżynierskiej w Kronsztadzie, został zaliczony do korpusu inżynierów mechaników marynarki wojennej. W latach 1903−1907 służył jako mechanik okrętowy na krążowniku „Aurora”, biorąc na jego pokładzie udział w bitwie pod Cuszimą. 1 stycznia 1905 roku otrzymał promocję do stopnia porucznika. W październiku 1907 roku został przeniesiony na kanonierkę „Koriejec”, obejmując obowiązki starszego mechanika, w stopniu sztabskapitana. W latach 1908−1909 odbył na pokładzie kanonierki długi rejs w składzie zespołu floty, płynącej na Morze Śródziemne. W grudniu 1908 roku marynarze rosyjscy wzięli udział w udzieleniu pomocy po trzęsieniu ziemi na Sycylii, za co Czesław Małyszewicz został odznaczony przez rząd włoski srebrnym medalem pamiątkowym. Później służył dalej we Flocie Bałtyckiej, prowadząc również wykłady w szkole maszynistów. W 1915 roku awansował do stopnia kapitana II rangi (odpowiednik komandora porucznika).

Po zwolnieniu ze służby w 1918 roku powrócił do Polski i na początku 1920 roku stawił się do dyspozycji Departamentu Spraw Morskich Ministerstwa Spraw Wojskowych. Zaproponowano mu pracę w powstającej administracji morskiej na Wybrzeżu. Wkrótce został kierownikiem referatu technicznego Urzędu Marynarki Handlowej w Wejherowie. Sprawował kontrolę nad infrastrukturą brzegową, w tym latarniami morskimi i portami rybackimi. Od tej pory stale pracował w polskiej administracji morskiej, po kolejnych przekształceniach instytucjonalnych zostając zastępcą dyrektora Urzędu Morskiego w Gdyni i naczelnikiem jego wydziału mechanicznego.

Czesław Małyszewicz ożenił się z Edytą Ingeborg (1885−1974), która wyemigrowała do USA i tam umarła^[1].

Zmarł 8 lipca 1929 roku w Wejherowie i tam został pochowany.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Złoty Krzyż Zasługi (16 października 1928)^[3]
Order św. Anny III klasy z mieczami i kokardą (Imperium Rosyjskie, 1915)
Order św. Stanisława III klasy z mieczami i kokardą (Imperium Rosyjskie, 1907)
Order Sławy (Tunezja, 1909)
Srebrny Medal Pamiątkowy Trzęsienia Ziemi w Kalabrii i Sycylii (Włochy, 1908)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b Genealogia [online], patrykfraszczak.hoste.pl [dostęp 2022-06-09] .
↑ Księga pamiątkowa inżynierów technologów Polaków wychowańców Instytutu Technologicznego w Petersburgu, Warszawa, 1933, s. 93.
↑ M.P. z 1928 r. nr 246, poz. 568 „za zasługi, położone na polu organizacji służby mechanicznej na morskich statkach handlowych oraz w pracy nad przepisami z dziedziny bezpieczeństwa żeglugi morskiej” - jako inż. Czesław Małyszkewicz.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Ryszard Mielczarek: Czesław Tymoteusz Małyszewicz (1876−1929). Pracownik administracji morskiej, [w:] „Przegląd Morski” nr 7/2004, ISSN 0137-7205.

[:0-1] Genealogia [online], patrykfraszczak.hoste.pl [dostęp 2022-06-09] .

[2] Księga pamiątkowa inżynierów technologów Polaków wychowańców Instytutu Technologicznego w Petersburgu, Warszawa, 1933, s. 93.

[3] M.P. z 1928 r. nr 246, poz. 568 „za zasługi, położone na polu organizacji służby mechanicznej na morskich statkach handlowych oraz w pracy nad przepisami z dziedziny bezpieczeństwa żeglugi morskiej” - jako inż. Czesław Małyszkewicz.

[1]

[2]

[3]