Dąb Przemko

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dąb Przemko
pomnik przyrody ustanowiony 1954
Ilustracja
Dąb Przemko na pierwszym planie, w tle Dąb Mieszko.
Państwo

 Polska

Województwo

 śląskie

Lokalizacja

Kończyce Wielkie

Nazwa systematyczna

Quercus robur

Obwód

547 cm

Położenie na mapie gminy Hażlach
Mapa konturowa gminy Hażlach, u góry znajduje się punkt z opisem „Dąb Przemko”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Dąb Przemko”
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Dąb Przemko”
Położenie na mapie powiatu cieszyńskiego
Mapa konturowa powiatu cieszyńskiego, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Dąb Przemko”
Ziemia49°50′19,66″N 18°38′27,67″E/49,838794 18,641019

Dąb Przemkopomnikowy dąb szypułkowy, rosnący w Kończycach Wielkich, w powiecie cieszyńskim. Opodal rośnie okazalszy Dąb Mieszko.

Charakterystyka drzewa[edytuj | edytuj kod]

To okazały dąb, rosnący na skarpie, stąd też odziomek pnia jest znacznie rozszerzony w szyi korzeniowej. Dąb jest w dobrym stanie zdrowotnym, ma okazałą i zdrową koronę. Jego obwód wynosił w 2015 roku 547 cm[1] (w 2013 – 542 cm), a wysokość to około 29 m[2]. Wiek drzewa szacuje się na około 340 lat[1].

Na pniu jest zawieszona drewniana kapliczka z wizerunkiem Matki Boskiej z Dzieciątkiem Jezus[3].

Dąb został pomnikiem przyrody 22 grudnia 1954 roku, na mocy orzeczenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Katowicach. W 2005 roku otrzymał swe imię – Przemko[4].

Lokalizacja[edytuj | edytuj kod]

Dąb rośnie w Kończycach Wielkich, za parkiem pałacowym, przy lokalnej drodze. W pobliżu znajduje się starszy i bardziej znany – Dąb Mieszko[5].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Rejestr Polskich Drzew Pomnikowych. [dostęp 2016-01-03].
  2. Borkowski 2014 ↓, s. 206.
  3. Żukowski 2006 ↓, s. 59.
  4. Żukowski 2006 ↓, s. 58.
  5. Przy haśle Dąb Mieszko więcej informacji nt. dziejów obu dębów, ich obecności w legendzie i piśmiennictwie oraz historii ich ochrony.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]