Dżamaludin (syn Szamila)
.jpg)
| |
| Data urodzenia |
1829 |
|---|---|
| Data śmierci |
1858 |
| Zawód, zajęcie |
porucznik armii carskiej |
Dżamaludin (awar. Жамалудин, ros. Джема́ль ад-Дин; ur. 1829, zm. 1858) – rosyjski wojskowy awarskiego pochodzenia, syn Szamila.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W 1839 roku, po nieudanej obronie twierdzy Alchugo, Dżamaludin został oddany przez ojca jako zakładnik podczas próby pertraktacji pokojowych z Rosjanami[1].
W czasie niewoli został on objęty osobistą opieką cara Mikołaja I, zdobył wykształcenie oraz awansował na porucznika carskich ułanów. Stacjonował m.in. w Łęczycy[2].
Na skutek pertraktacji Dżamaludin wrócił do ojca w 1855 roku w ramach wymiany za uprowadzone przez powstańców gruzińskie księżniczki i 40 tysięcy rubli[3].
Tęskniąc za zostawioną w Rosji ukochaną podupadł na zdrowiu, w konsekwencji czego w 1858 zachorował na nieokreśloną chorobę układu oddechowego i zmarł[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Gralewski 2015 ↓, s. 268.
- ↑ Gralewski 2015 ↓, s. 403.
- ↑ Gralewski 2015 ↓, s. 250.
- ↑ Aleksander Kasimowicz Kazembek. Мюридизм и Шамиль. „Русское словоn”. 12, s. 59—65, 1859. ISBN 978-5-458-02971-1
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Mateusz Gralewski: Kaukaz. Wspomnienia z dwunastoletniej niewoli. Zysk i S-ka, 2015. ISBN 978-83-7785-424-2.