Dom Erazma Barącza w Krakowie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dom Erazma Barącza
Symbol zabytku nr rej. Gminna ewidencja zabytków – Kraków[1]
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Miejscowość

Kraków

Adres

ul. Karmelicka 51

Typ budynku

kamienica

Rozpoczęcie budowy

1867

Ważniejsze przebudowy

1922

Położenie na mapie Krakowa
Mapa konturowa Krakowa, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Dom Erazma Barącza”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Dom Erazma Barącza”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Dom Erazma Barącza”
Ziemia50°04′06,0″N 19°55′39,4″E/50,068333 19,927611

Dom Erazma Barącza – zabytkowa kamienica, znajdująca się w Krakowie przy ul. Karmelickiej 51 na rogu z ul. Siemiradzkiego, na Piasku.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Kamienica została wzniesiona w 1867. W 1922 została nabyta przez emerytowanego naczelnika salin wielickich Erazma Barącza i gruntownie przebudowana. Nowy właściciel zgromadził w budynku bogatą kolekcję sztuki, m.in. obrazy współczesnych artystów polskich, w tym ponad 100 prac Axentowicza, Malczewskiego, Wyczółkowskiego i innych, rzeźby, meble i zegary. W jego kolekcji znajdowały się także orientalne tkaniny i broń oraz wyroby rzemiosła artystycznego.

Po śmierci Barącza, w 1928, zgodnie z jego testamentem, kamienica i zbiory, obejmujące ponad 500 eksponatów, przeszły na własność Muzeum Narodowego w Krakowie. Z jego daru powstał nowy oddział muzeum: IV oddział im. Erazma Barącza.

Oddział muzeum funkcjonował w kamienicy do 1939. Podczas II wojny światowej Niemcy rozgrabili zbiory, zwłaszcza obrazy i tkaniny. Dzięki poświęceniu ówczesnego dyrektora Muzeum Narodowego Feliksa Kopery i innych pracowników udało się ocalić część eksponatów, przenosząc je do innych budynków, m.in. do magazynu na ul. Karmelickiej i do Domu Jana Matejki. W 1944 Niemcy opróżnili dom, eksmitowali kustosza i pracownika muzeum, a następnie urządzili w nim koszary policji.

Po wojnie oddział im. Erazma Barącza nie został reaktywowany, a rozproszone eksponaty zasiliły zbiory innych oddziałów Muzeum Narodowego. Wnętrza kamienicy zaadaptowano na mieszkania.

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Kamienica jest jednopiętrowa, z sześcioosiową fasadą skierowaną na ulicę Karmelicką.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Gminna ewidencja zabytków Krakowa. Biuletyn Informacji Publicznej Miasta Krakowa. [dostęp 2021-10-20].

Źródła[edytuj | edytuj kod]

  • Praca zbiorowa: Zabytki Architektury i budownictwa w Polsce. Kraków, Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków, Warszawa 2007, ISBN 978-83-9229-8-1
  • Diana Błońska, O Muzeum Narodowym w Krakowie w czasie drugiej wojny światowej, Klio. Czasopismo poświęcone dziejom Polski i powszechnym, t. 28 (1)/2014, s. 85–128, PL ISSN 1643-8191