Drilonius holzschuhi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Drilonius holzschuhi
Kazatsev, 2014
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

chrząszcze

Podrząd

chrząszcze wielożerne

Infrarząd

sprężykokształtne

Nadrodzina

sprężyki

Rodzina

Omethidae

Podrodzina

Driloniinae

Rodzaj

Drilonius

Gatunek

Drilonius holzschuhi

Drilonius holzschuhigatunek chrząszcza z rodziny Omethidae i podrodziny Driloniinae.

Taksonomia[edytuj | edytuj kod]

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 2014 roku przez Siergieja Kazancewa. Opisu dokonano na podstawie 11 okazów. Jako miejsce typowe wskazano górę Phou Pan w prowincji Houaphan w Laosie. Epitet gatunkowy nadano na cześć Carolusa Holzschuha, który odłowił materiał typowy[1].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Chrząszcz o wydłużonym ciele długości od 5 do 5,5 mm i szerokości od 1,4 do 1,9 mm. Ubarwienie ma czarne z różowawoczerwonymi bokami odwłoka. Głowa zaopatrzona jest w małe oczy złożone i blaszkowate czułki sięgające ku tyłowi do ⅔ długości pokryw. Przedplecze jest 1,6 raza szersze niż dłuższe, o brzegach przednim i tylnym szeroko wypukłych, a tylnych kątach zaokrąglonych. Tarczka jest wydłużona, o równoległych bokach i z krótkim wcięciem na wierzchołku. Pokrywy są 2,9 raza dłuższe niż w barkach szerokie, po bokach słabo wklęśnięte. Każda pokrywa ma cztery sięgające szczytu żeberka podłużne, pomiędzy którymi występują poprzecznie prostokątne komórki. Genitalia samca mają wydłużone i zakrzywione odsiebnie paramery, zaopatrzone w dwa szeregi pędzelków, poprzeczne w częściach odsiebnych laterofizy oraz wyposażony we wcięcie o równomiernie zaokrąglonych brzegach płat brzuszny[1].

Rozprzestrzenienie[edytuj | edytuj kod]

Owad orientalny, znany tylko z lokalizacji typowej w północnym Laosie. Spotykany na wysokości między 1300 a 1900 m n.p.m.[1]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Sergey V. Kazantsev. Three new species of the genus Drilonius (Coleoptera: Omethidae) from Indochina. „Zoosystematica Roissica”. 23 (1), s. 111-117, 2014. DOI: 10.31610/zsr/2014.23.1.111.